پژوهش در علوم توانبخشی

اثربخشی درمان متمرکز بر کاربردشناسی زبان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی (تریتا)، گروه آسیب‌شناسی گفتار و زبان، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 مربی، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان و دانشجوی دکتری، گروه گفتار درمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی، تهران، ایران

10.22122/jrrs.v12i4.2720

چکیده

مقدمه: مهارت‌های مکالمه‌ای، مهم‌ترین مهارت‌های کاربردشناسی زبان هستند. در میان مهارت‌های مکالمه‌ای، اصلاح مکالمه و درخواست توضیح در جلوگیری از شکست‌های ارتباطی نقش مهمی ایفا می‌کنند. از جمله اختلالاتی که نقایص برجسته کاربردشناسی زبان دارد، کودکان دارای اختلال ارتباط اجتماعی (Social communication disorder یا SCD) هستند که به دلیل نقص در مهارت‌های کاربرد شناختی و مکالمه‌ای، به طور مکرر با شکست‌های ارتباطی مواجه می‌شوند. بنابراین، ارایه درمان‌هایی که بر مهارت‌های مکالمه‌ای این کودکان متمرکز باشد، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر درمان متمرکز بر مهارت‌های اصلاح مکالمه و درخواست توضیح در کودکان دارای SCD بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه با طرحی مورد منفرد و به شیوه Multiple probe، بر روی سه کودک 5 تا 7 ساله دارای SCD مراجعه‌ کننده به کلینیک گفتار درمانی انجام شد. آزمودنی‌ها از سه جلسه قبل تا سه جلسه بعد از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند و انواع استراتژی‌های اصلاح مکالمه و درخواست توضیح طی 12 جلسه درمانی 40 دقیقه‌ای به آنان آموزش داده شد. داده‌ها بر اساس تحلیل چشمی نمودارهای رسم شده برای هر کودک در مهارت‌های ذکر شده و با استفاده از مقیاس IRD (Improvement rate difference) مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: تحلیل چشمی نمودارها و IRD نشان داد که همه آزمودنی‌ها در مهارت‌های اصلاح مکالمه و درخواست توضیح پیشرفت داشتند (برای مهارت اصلاح مکالمه IRD بیشتر از 91 درصد و برای درخواست توضیح  ID بیشتر از 83 درصد) و می‌توانستند انواع استراتژی‌های اصلاح مکالمه و درخواست توضیح را به کار ببرند.نتیجه‎گیری: اثربخشی برنامه درمانی متمرکز بر مهارت‌های اصلاح مکالمه و درخواست توضیح در کودکان دارای SCD قابل‌ قبول بود.

کلیدواژه‌ها

  1. Sahin S, Yalcinkaya F, Muluk NB, Bulbul SF, Cakir I. Abilities of pragmatic language usage of the children with language delay after the completion of normal language development training. Int Adv Otol 2009; 5(3): 327-33.
  2. Girolametto LE. Improving the social-conversational skills of developmentally delayed children: an intervention study. J Speech Hear Disord 1988; 53(2): 156-67.
  3. O'Neill DK. The language use inventory for young children: a parent-report measure of pragmatic language development for 18- to 47-month-old children. J Speech Lang Hear Res 2007; 50(1): 214-28.
  4. Klusek J, Martin GE, Losh M. A comparison of pragmatic language in boys with autism and fragile X syndrome. J Speech Lang Hear Res 2014; 57(5): 1692-707.
  5. Brinton B, Fujiki M, Loeb DF, Winkler E. Development of conversational repair strategies in response to requests for clarification. J Speech Hear Res 1986; 29(1): 75-81.
  6. Ciocci SR, Baran J. The use of conversational repair strategies by children who are deaf. Am Ann Deaf 1998; 143(3): 235-45.
  7. Salehi S, Shirazi TS, Darui A, Dolatshahi B. The effect of the pragmatic therapy plan on hearing-impaired children. Audiol 2013; 22(3): 112-23. [In Persian].
  8. Samuelsson C, Lyxell B. Clarification requests in everyday interaction involving children with cochlear implants. Logoped Phoniatr Vocol 2014; 39(3): 130-8.
  9. Geller E. An investigation of communication breakdowns and repairs in verbal autistic children. The British Journal of Development Disabilities 1998; 44(87): 71-85.
  10. Gibson J, Adams C, Lockton E, Green J. Social communication disorder outside autism? A diagnostic classification approach to delineating pragmatic language impairment, high functioning autism and specific language impairment. J Child Psychol Psychiatry 2013; 54(11): 1186-97.
  11. Donahue M, Pearl R, Bryan T. Learning disabled children's conversational competence: responses to inadequate messages. Applied Psycholinguistics 1980; 1(4): 387-403.
  12. Staikova E, Gomes H, Tartter V, McCabe A, Halperin JM. Pragmatic deficits and social impairment in children with ADHD. J Child Psychol Psychiatry 2013; 54(12): 1275-83.
  13. Selas M, Helland WA. Pragmatic language impairment in children with Noonan syndrome. Clin Linguist Phon 2016; 30(11): 899-910.
  14. American Psychiatric Association. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Washington, DC: American Psychiatric Association; 2013. p. 47-9.
  15. Lockton E, Adams C, Collins A. Do children with social communication disorder have explicit knowledge of pragmatic rules they break? A comparison of conversational pragmatic ability and metapragmatic awareness. Int J Lang Commun Disord 2016; 51(5): 508-17.
  16. Collins A, Lockton E, Adams C. Metapragmatic explicitation ability in children with typical language development: development and validation of a novel clinical assessment. J Commun Disord 2014; 52: 31-43.
  17. Adams C, Lloyd J, Aldred C, Baxendale J. Exploring the effects of communication intervention for developmental pragmatic language impairments: a signal-generation study. Int J Lang Commun Disord 2006; 41(1): 41-65.
  18. Norbury CF. Practitioner review: Social (pragmatic) communication disorder conceptualization, evidence and clinical implications. J Child Psychol Psychiatry 2014; 55(3): 204-16.
  19. Gallagher TM. Revision behaviors in the speech of normal children developing language. J Speech Hear Res 1977; 20(2): 303-18.
  20. Nakhshab M, Modarresi Y, Agharasuli Z, Keyhani M. Conversational repair strategies in normal children. J Res Rehabil Sci 2010; 6(1): 45-51. [In Persian].
  21. Ghayoumi Anaraki Z, Ghasisin L, Mahmoodi Bakhtiari B, Fallah A, Salehi F, Parishan E. Conversational repair strategies in 3 and 5 year old normal Persian-speaking children in Ahwaz, Iran. Audiol 2013; 22(1): 25-31. [In Persian].
  22. Merrison S, Merrison AJ. Repair in speech and language therapy interaction: Investigating pragmatic language impairment of children. Child Language Teaching and Therapy 2005; 21(2): 191-211.
  23. Adams C, Lloyd J. The effects of speech and language therapy intervention on children with pragmatic language impairments in mainstream school. British Journal of Special Education 2007; 34(4): 226-33.
  24. Adams C, Lockton E, Freed J, Gaile J, Earl G, McBean K, et al. The Social Communication Intervention Project: a randomized controlled trial of the effectiveness of speech and language therapy for school-age children who have pragmatic and social communication problems with or without autism spectrum disorder. Int J Lang Commun Disord 2012; 47(3): 233-44.
  25. Gerber S, Brice A, Capone N, Fujiki M, Timler G. Language use in social interactions of school-age children with language impairments: an evidence-based systematic review of treatment. Lang Speech Hear Serv Sch 2012; 43(2): 235-49.
  26. Trosborg A. Pragmatics across languages and cultures. New York, NY: Walter de Gruyter; 2010. p. 47-167.
  27. Kazemi Y, Afsharianzadeh E, Mirzaei B, Baghbani M, Gheleyempour L, Najarzade M, et al. The Children's Communication Checklist (CCC): A study on Iranian Children. Journal of Research in Rehabilitation Sciences 2007; 2(3): 1-5.
  28. Paul R. Language disorders from infancy through adolescence: Assessment and Intervention. Philadelphia, PA: Elsevier Health Sciences; 2012. p. 65-97.
  29. Hedge MN, Maul CA. Language disorder in children: An evidence-based approach to assessment and treatment. Boston, MA: Pearson; 2005. p. 172-255.
  30. Paul R. Interventions to improve communication in autism. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 2008; 17(4): 835-x.
  31. Gillam SL, Gillam RB. Making evidence-based decisions about child language intervention in schools. Lang Speech Hear Serv Sch 2006; 37(4): 304-15.
  32. Prosser L. Social communication difficulties resource pack. London, UK: Routledge; 2011. p. 17-48.
  33. Gast DL, Ledford JR. Single subject research methodology in behavioral sciences. New York, NY: Taylor and Francis; 2009. p. 277-328.
  34. Byiers BJ, Reichle J, Symons FJ. Single-subject experimental design for evidence-based practice. Am J Speech Lang Pathol 2012; 21(4): 397-414.
  35. Fey ME. Language intervention with young children. Boston, MA: Allyn and Bacon; 1986. p. 62-269.
  36. Parker RI, Vannest KJ, Brown L. The improvement rate difference for single case research. Exceptional Children 2009; 75(2): 135-50.
  37. Brinton B, Fujiki M, Sonnenberg EA. Responses to requests for clarification by linguistically normal and language-impaired children in conversation. J Speech Hear Disord 1988; 53(4): 383-91.
  38. Garvey C. Requests and responses in children's speech. J Child Lang 1975; 2(1): 41-63.
پژوهش در علوم توانبخشی
دوره 12، شماره 4 - شماره پیاپی 4
آبان 1395
صفحه 200-209