نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• الهام حاجی حسینی ¹
• علی اصغر نورسته ²
• علی شمسی ماجلان ³
• حسن دانشمندی ²

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

² دانشیار گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

³ استادیار گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

قدمه: سندرم متقاطع فوقانی (Upper cross syndrome یا UCS)نوعی از درگیری سیستم عضلانی اسکلتی می باشد که منجر به کوتاهی عضلات قدامی و ضعف عضلات خلفی می‌شود. از روش های رایج در اصلاح این ناهنجاری ها تمرینات اصلاحی می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر سه نوع برنامه تمرینی کششی، قدرتی و ترکیبی در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود.مواد و روش‌ها: ۴۰ دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر ، و شانه به جلو و کایفوز با میانگین سنی۷۷/۱ ± ۲۲/۲۲ سال به صورت هدفدار انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه ۱۰ نفره تجربی و یک گروه ۱۰ نفره شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت ۶ هفته انجام دادند. در این مدت گروه شاهد هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری همزمان زوایای سر و شانه به جلو استفاده شد. از خط کش منعطف برای اندازه گیری میزان زاویه کایفوز آزمودنی ها استفاده شد(93/0=r). میزان تغییرات زاویه شانه، سر و کایفوز آزمودنی ها قبل و بعد از ۶ هفته تمرین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون Paired t و با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده شد (05/0 ≥ P).یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون Paired t کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو (001/0 = P )، سربه جلو (005/0 = P) و کایفوز (001/0 = P) در هر سه نوع برنامه تمرینی(قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از ۶ هفته یافت شد. اما کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو، سربه جلو و کایفوز در گروه شاهد یافت نشد. تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) نشان داد که بین تاثیر تمرینات مختلف در میزان زاویه شانه به جلو (001/0P = )، سر به جلو (001/0P = ) و کایفوز (001/0 P = ) تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج آزمون تعقیبی Tukey اجرای تمرینات اصلاحی قدرتی (۰۰۱/۰P = )، کششی (۰۰۱/۰P = ) و جامع (۰۰۱/۰P = ) با گروه شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. درحالی که بین گروه های تمرینی قدرتی، کششی و جامع با یکدیگر در گروه شانه به جلو تفاوت معنی داری مشاهده نشده است. این در حالی است که بین تأثیر تمرینات ترکیبی در ناهنجاری سر به جلو و کایفوز در مقایسه با تمرینات دیگر تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه‎گیری: میزان کاهش زوایای سر به جلو و کایفوز در گروه ترکیبی نسبت به دو برنامه تمرینی دیگر، اثر بخشی مطلوبتر این برنامه تمرینی را نشان می دهد. با توجه به کاهش معنادار زاویه شانه و سربه جلو و کایفوز در افراد گروه تجربی، استفاده از این سه نوع برنامه تمرینی در افراد مبتلا  به عارضه UCS توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• تمرین قدرتی
• تمرین کششی
• تمرین ترکیبی
• سندرم متقاطع فوقانی