نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• الهام بخشی پور ¹
• نادر رهنما ²
• حسین سورتیجی ³
• زهرا اسکندری ¹
• سارا ایزدی نجف آبادی ⁴

¹ کارشناسی ارشد، گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

³ مربی، گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

⁴ کارشناس ارشد، گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی نوعی اختلال رشدی است. کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به طور عمده با هماهنگی حرکتی ضعیف و دست و پاچلفتی توصیف می‌شوند. به نظر می‌رسد تمرینات حرکتی ریتمیک مانند بازی‌های حرکتی نیز می‌تواند بر تعادل کودکان مبتلا به این اختلال تأثیرگذار باشد. هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ایروبیک و بازی درمانی گروهی بر تعادل کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، 26 کودک (4 دختر و 22 پسر) مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در 3 گروه تجربی (بازی درمانی گروهی و ایروبیک) و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه‌های تجربی هر یک 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 60-45 دقیقه‌ای، تحت مداخله قرار گرفتند. تعادل استاتیک و تعادل داینامیک هر سه گروه به ترتیب با تست تعادل Flamingo (Flamingo balance test) و تست تعادل ستاره‌ای مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بین گروه بازی درمانی گروهی و ایروبیک در تعادل پویا تفاوت معنی‌داری وجود داشت، اما در تعادل استاتیک تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های تحت مداخله مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با این‌که بازی درمانی گروهی به طور کلی تأثیر بیشتری بر بهبود تعادل کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش‌فعالی داشت، اما ایروبیک نیز در بهبود تعادل ایستا تأثیر معنی‌داری داشت. بنابراین استفاده از تمرینات ایروبیک در کنار بازی درمانی گروهی می‌تواند باعث بهبود بیشتر تعادل این کودکان گردد. کلید واژه‌ها: اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، تمرینات ایروبیک، بازی درمانی، تعادل