تأثیر تسهیل شرایط تمرینی دویدن بر خودکارامدی دویدن کودکان نابینا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 کارشناس ارشد، گروه حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

2 دانشیار، گروه حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

10.22122/jrrs.v11i5.2301

چکیده

مقدمه: در بسیاری از موارد شرایط جامعه به ‌گونه‌ای است که باعث کاهش فرصت‌های حرکتی، به ویژه فرصت تجربه موفق دویدن برای کودکان نابینا می‌شود. به دنبال این مسأله، خودکارامدی کودکان نابینا نسبت به دویدن که یک فعالیت بنیادی و مهم برای رشد حرکتی، جسمانی و روانی در دوران کودکی است، کاهش می‌یابد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تسهیل شرایط تمرینی دویدن بر خودکارامدی دویدن کودکان نابینا بود.مواد و روش‌ها: نمونه‌های تحقیق نیمه تجربی حاضر را کودکان نابینای یکی از مدارس ابتدایی نابینایان استان اصفهان تشکیل دادند که در دو گروه تجربی شامل 8 نفر (2 دختر و 6 پسر با میانگین سنی 6/1 ± 5/9 سال) و شاهد شامل 10 نفر (3 دختر و 7 پسر با میانگین سنی 6/1 ± 3/10 سال) قرار گرفتند. تسهیل شرایط دویدن با استفاده از روش «کمربند اتصالی برای گروهی دویدن نابینایان» انجام شد. برنامه تمرینی به صورت 3 جلسه 45 دقیقه‌ای در هفته در نظر گرفته شد و به مدت 6 هفته ادامه داشت. خودکارامدی دویدن با استفاده از پرسش‌نامه خودکارامدی دویدن نابینایان به شکل مصاحبه و به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گیری شد. جهت تحلیل داده‌ها، از روش آماری ANOVA برای داده‌های تکراری در سطح معنی‌داری 050/0 ≥ P استفاده گردید.یافته‌ها: یافته‌ها بیانگر تعامل معنی‌دار در خودکارامدی مسافت دویدن (020/0 = P و 35/6 = (16 و 1)F) و خودکارامدی مهارت دویدن (001/0 > P و 19/14 = (16 و 1)F) به نفع گروه تجربی بود. همچنین، اثر اصلی نوبت آزمون (تفاوت درون گروهی) در خودکارامدی مسافت دویدن (010/0 = P و 9/52 = (16 و 1)F) و خودکارامدی مهارت دویدن (001/0 > P و 56/20 = (16 و 1)F) به نفع گروه تجربی بود، اما اثر اصلی گروه (تفاوت بین گروهی) در هیچ کدام از خودکارامدی‌ها (مسافت دویدن و مهارت دویدن) معنی‌دار مشاهده نشد.نتیجه‎گیری: پیشرفت معنی‌دار گروه تجربی شاید به تقویت منابع خودکارامدی در نتیجه انجام تمرینات دویدن با شرایط تسهیل شده، مربوط می‌شود. این نتایج نشان می‌دهد که در صورت تسهیل شرایط، تمرینات دویدن برای کودکان نابینا امکان‌پذیر است و اثر مطلوبی در بهبود خودکارامدی دویدن آن‌ها دارد. 

کلیدواژه‌ها