نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• کیوان شریف مرادی ¹
• نادر فرهپور ²
• عباس بهرام ³
• محمد تقی کریمی ⁴
• مهر دخت مزده ⁵

¹ دانشگاه بوعلی سینا

² دانشگاه بوعلی سینا همدان

³ دانشگاه خوارزمی کرج

⁴ دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

⁵ دانشگاه علوم پزشکی همدان

چکیده

    مقدمه: بیماری پارکینسون با ناهنجاری­های حرکتی از جمله تغییر الگوی راه رفتن همراه است. هنوز اطلاعات موجود در زمینه ویژگی­های کینتیکی راه رفتن در این بیماران ناکافی است. هدف این تحقیق ارزیابی ویژگی‌های فضایی-زمانی و نیروی عکس‌العمل زمین هنگام راه رفتن در بیماران پارکینسون و مقایسه آن با افراد سالم بود. مواد و روش‌ها: تعداد 14 مرد مبتلا به بیماری پارکینسون با دامنه سنی 50 تا 75 ساله و 16 مرد سالم با دامنه سنی مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکتیVicon    (100 Hz) با چهار دوربین سری T و دو دستگاه صفحه نیروی Kistler (1000 Hz) متغیر های فضایی زمانی و نیروی عکس‌العمل زمین در مرحله استقرار راه رفتن اندازه­گیری شدند. بعد از حذف نویز و پردازش داده­ها برای تحلیل آماری از آزمون Independent t-test در محیط نرم افزار SPSS-19 و 05/0 <α استفاده شد. نتایج: سرعت راه رفتن، طول گام، اوج دومین نیروی عمودی، و نیروی عکس­العمل عقبی-جلویی (جلو برنده) در بیماران به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود(05/0p<). مدت زمان حمایت دوگانه در بیماران بیشتر بود(05/0p<). نیروهای عکس­العمل زمین در پای چپ و راست در هر دو گروه قرینه بود(05/0p>). بحث: کاهش سرعت راه رفتن و افزایش فاز حمایت دوگانه در افراد پارکینسون ناشی از نوعی انطباق سیستم عصبی-عضلانی برای جبران ضعف تعادل باشد. قله دوم نیروی عکس‌العمل عمودی (Fz3) با نیروهای عکس­العمل عقبی-جلویی (پیش برنده) ارتباط مستقیم دارد و کاهش این نیروها در بیماران پارکینسون ممکن است به دلیل کاهش سرعت راه رفتن ‌باشد. البته راه رفتن آهسته در دراز مدت ممکن است خود موجب ضعف عضلانی گردد.   کلید واژه‌ها: پارکینسون، راه رفتن، نیروی عکس‌العمل زمین، متغیرهای فضایی-زمانی،