نوع مقاله : گزارش مورد
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی گفتاردرمانی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
2 کارشناس ارشد گفتار درمانی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 دانشجوی دکتری تخصصی تکنولوژی اطلاعات سلامت، مرکز تحقیقات فناوری اطلاعات در امور سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: سارکوئیدوز نوعی اختلال گرانولوماتوز چند سیستمی با منشأ نامعلوم میباشد که شیوع آن در کودکان نادر و فراوانی آن ناشناخته است. در این زمینه، شواهدی مبنی بر درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماران مبتلا به سارکوئیدوز وجود دارد. در مطالعات پیشین، از تأثیر توانبخشی و به ویژه گفتار درمانی در این بیماران گزارش نشده است. پژوهش حاضر ویژگیهای گفتار و زبان یک کودک مبتلا به نوروسارکوئیدوز را در سه زمان قبل، حین و بعد از گفتاردرمانی بر اساس ارزیابی غیر رسمی گفتار و زبان گزارش کرد.
گزارش مورد: مورد مطالعه، یک پسر چهار ساله مبتلا به نوروسارکوئیدوز بود که مهارتهای درک زبان و بیان او در مقایسه با همسالان عادی خود تأخیر و ضعف نشان میداد. در طی گفتار درمانی، مهارتهای درکی و بیانی کودک بهبودی را نشان داد که شاید بیانکننده اثربخشی گفتاردرمانی در آن دوره بود. پیشرفت در تواناییهای زبانی کودک تنها در طول گفتاردرمانی مشاهده شد؛ به طوری که پس از آن، درک و بیان، وضوح گفتار و برونده کلامی وی به صورت چشمگیری کاهش یافت. پس از گفتاردرمانی، نه تنها بهبود زبان کودک حفظ نشد، بلکه این کاهش با اوج بیماری کودک همراه گردید.
نتیجهگیری: به تحقیقات بیشتری جهت تعیین زمان ارایه گفتاردرمانی و همچنین، دز آن در مراحل مختلف پیشرفت بیماری کودکان مبتلا به نوروسارکوئیدوز نیاز است.
کلیدواژهها
موضوعات