نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• ندا طهماسبی‌فرد ¹
• محبوبه نخشب ²
• میثم شفیعی ³

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

² کارشناس ارشد گفتاردرمانی، عضو هیأت علمی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

³ کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: فعالیت مبتنی بر شواهد (Evidence based practice یا EBP) به ترکیب تحقیقات با مهارت‌های بالینی گفته می‌شود که در این فرایند به نظرات مراجعه‌کنندگان هم توجه می‌شود. در سال‌های اخیر از آسیب‌شناسان گفتار و زبان انتظار می‌رود که بتوانند تصمیم‌های بالینی خود را با توجه به شواهد معتبر توجیه کنند. از این رو هدف این مطالعه بررسی نگرش، دانش و عملکرد آسیب‌شناسان گفتار و زبان از EBP و رابطه آن با متغیرهای شخصی و درمانی است.مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی و گذشته‌نگر است. در این تحقیق 40 نفر از آسیب‌شناسان گفتار و زبان در دسترس شهر اصفهان به وسیله پرسش‌نامه‌ "بررسی میزان نگرش و عملکرد نسبت به فعالیت مبتنی بر شواهد" مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی که شامل محاسبه درصد فراوانی پاسخ‌های مختلف است، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیر داده‌ها از نرم‌افزار 16SPSS استفاده شد.یافته‌ها: 79 درصد از فارغ‌التحصیلان و دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد نگرش مثبتی نسبت به EBP داشتند. 90 درصد شرکت‌کنندگان در این مطالعه پاسخ دادند که هیچ گونه آموزشی در این زمینه نداشتند. 32 درصد از آسیب‌شناسان گفتار و زبان بیان کردند که به طور معمول کمتر از 2 مقاله در طی یک ماه ‌خواندند و 3/1 از پاسخ‌دهندگان نیز گزارش کردند که کمتر از 2 بار در ماه از منابع برای تصمیم‌گیری بالینی استفاده نمودند. تنها نیمی از نمونه‌ها چه در خانه و چه در محل کار، به اطلاعات آنلاین دسترسی داشتند. نتیجه گیری: این یافته‌ها، نیاز به آموزش بیشتر EBP و ارایه راهکارهای مناسب جهت افزایش کاربرد آن نشان داد.کلید واژه‌ها: آسیب‌شناسی گفتار و زبان، فعالیت مبتنی بر شواهد، نگرش