نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 استاد، گروه آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: سندرم انحراف پرونیشن، یکی از معمولترین ناهنجاریهای اندام تحتانی است که موجب ایجاد ناراستاییهایی در ساختارهای بخش اسکلتی پا میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرینات اصلاحی سیستماتیک بر حس عمقی مفصل مچ پا در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونیشن منعطف بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، 30 داوطلب که سندرم انحراف پرونیشن داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروههای شاهد و تجربی قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی، تمرینات اصلاحی را به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته به مدت یک ساعت) انجام دادند؛ در حالی که گروه شاهد فعالیتهای معمول خود را اجرا میکرد. قبل و بعد از اجرای تمرینات، حس عمقی مفصل مچ پا به وسیله الکتروگونیامتر ارزیابی گردید. در نهایت، دادهها با استفاده از آزمونهای Independent t و Paired t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: گروه تجربی به دنبال انجام 12 هفته تمرینات اصلاحی سیستماتیک، بهبودی معنیداری را در حس عمقی مچ پا گزارش کرد (001/0 = P)، اما تفاوت معنیداری در حس عمقی مچ پای شرکتکنندگان گروه شاهد وجود نداشت (050/0 < P). در مجموع، تفاوت معنیداری بین آزمودنیهای دو گروه مشاهده گردید؛ به طوری که حس عمقی مچ پای گروه تجربی بهتر از گروه شاهد بود (001/0 > P).نتیجهگیری: تمرینات اصلاحی سیستماتیک، سبب بهبودی حس عمقی مچ پا در مبتلایان به سندرم انحراف پرونیشن میشود و میتواند برای بهبودی این افراد توصیه گردد.
کلیدواژهها