نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مهشید آقاجان‌زاده ¹
• مریم نیکروش ²

¹ مربی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

² مربی، گروه فیزیوتراپی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.

چکیده

مقدمه: ندول صوتی، یکی از ضایعات تارهای صوتی است. ندول‌های صوتی به عنوان نتیجه عادات غلط تار صوتی و استفاده نادرست از صدا به شمار می‌آیند. ندول واکنش بافتی به فشار پایدار، شامل حرکات مکرر و شدید است. نشانه‌های آکوستیکی افراد با ندول تارهای صوتی تا حدودی با افراد دارای صوت طبیعی متفاوت است. اما در مورد اندازه‌های آکوستیکی متفاوت گزارش شده توافق نظری وجود ندارد. در پژوهش حاضر، از متن استاندارد رنگین کمان برای ارزیابی صوت افراد طبیعی و افراد مبتلا به ندول صوتی استفاده شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود، که به صورت مقطعی انجام شد. در این پژوهش افراد از گروه‌های سنی 40 تا 59 ساله انتخاب شدند که در 2 گروه سنی 49-40 و 59-50 ساله مورد ارزیابی قرار گرفتند. از هر گروه سنی 5 زن و 5 مرد با صوت طبیعی و 5 زن و 5 مرد مبتلا به ندول صوتی انتخاب گردید. بنابراین در هر گروه سنی 20 نفر بررسی شدند. روش انتخاب آزمودنی‌ها تصادفی بود. متغیرهای مورد بررسی شامل میانگین و دامنه تغییرات بسامد پایه بود. این پارامترها در افراد مبتلا به ندول دو طرفه تارهای صوتی و افراد طبیعی مقایسه شد.یافته‌ها: تفاوت میانگین بسامد پایه صوت در مجموع نمونه‌ها معنی‌دار بود (043/0 = P). برای تعیین محل تفاوت، آزمون ANOVA در زنان و مردان تکرار شد. در مردان تفاوت معنی‌داری بین میانگین بسامد پایه در دو گروه و در گروه‌های سنی مشاهده نگردید (59/0 = P). در زنان تفاوت میانگین بسامد پایه در دو گروه معنی‌دار بود (007/0 = P). نتیجه‎گیری: آنالیز میانگین بسامد پایه فقط در گروه سنی 59-50 ساله، می‌تواند بین صوت طبیعی و صوت مبتلا به ندول تمایزگذاری کند. با وجود مشخص بودن ندول در استروبوسکوپی بسته به میزان تأثیر بر صدا، خصوصیات آکوستیکی متفاوت خواهند بود.کلید واژه‌ها: بسامد پایه گفتار، دامنه تغییرات بسامد پایه، صوت، ندول