نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
2 دانشیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
3 کارشناس ارشد، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران
چکیده
مقدمه: درک تأثیر بیومکانیکی حمل کولهپشتی بر راه رفتن در شیب منفی، میتواند در طراحی برنامههای پیشگیری از آسیب و آمادهسازی فیزیکی مفید باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی حین گامبرداری روی سطوح صاف و شیبدار در کوهنوردان میانسال با و بدون کولهپشتی بود.
مواد و روشها: 14 کوهنورد میانسال، چهار آزمایش راه رفتن با و بدون کولهپشتی را روی تردمیل با شیب صفر درجه و 15- درجه انجام دادند. برای ثبت دادههای کینماتیکی، از سیستم Motion analysis استفاده شد. دامنه حرکتی مفاصل مچ پا، زانو و ران در صفحه ساجیتال مورد پردازش قرار گرفت. در صورت نرمال بودن دادهها، از آزمون Paired t استفاده گردید.
یافتهها: در شیب 15- درجه همراه با کولهپشتی، دامنه حرکتی مفاصل ران (044/0 = P) و مچ پا (007/0 = P) به صورت معنیداری کمتر از حالت بدون کولهپشتی بود. در صورت استفاده از کولهپشتی، دامنه حرکتی مفصل زانو در شیب صفر درجه (038/0 = P) و 15- درجه (029/0 = P) به صورت معنیداری کمتر از حالت بدون کولهپشتی گزارش شد. در مفصل مچ پا، تنها در حالت حمل کولهپشتی، تفاوت معنیداری مشاهده گردید (032/0 = P). همچنین، برای مفاصل زانو و ران، در هر دو حالت با (به ترتیب 012/0 = P و 006/0 = P) و بدون کولهپشتی (به ترتیب 015/0 = P، 025/0 = P) تفاوت معنیداری در دامنه حرکتی بین دو شیب وجود داشت.
نتیجهگیری: حمل کولهپشتی با 25 درصد وزن بدن در شیب منفی، تأثیرات معنیداری بر دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی میگذارد و شاید شیب منفی اثراتی به مراتب بیشتر از وزن بار بر دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی به ویژه مفصل مچ پا در کوهنوردان میانسال دارد. فرود از سراشیبی در هر برنامه کوهنوردی وجود دارد. بنابراین، استفاده از کولهپشتی سبک و اصلاح شیوه حمل آن برای جلوگیری از آسیب و بهبود عملکرد پیشنهاد میگردد.
کلیدواژهها
موضوعات