نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی- عضلانی و کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا)، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 گروه جراحی ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 استادیار، گروه جراحی ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4 استاد، گروه تخصصهای بهداشتی، دانشگاه متروپولیتن و متخصص فیزیوتراپی بالینی، درمانگاه سلطنتی منچستر و مربی افتخاری، دانشگاه منچستر و مربی افتخاری دانشگاه سالفورد، منچستر، انگلستان
5 استادیار، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی- عضلانی، مجموعه مراکز تحقیقاتی (پژوهشکده) دانشکده علوم توانبخشی و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: این مطالعه طراحی یک کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی سه سویه کور و با هدف تعیین تأثیر لیزر کمتوان بر درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (Patellofemoral pain syndrome یا PFPS) میباشد.مواد و روشها: در کارآزمایی بالینی طراحی شده، 60 بیمار مبتلا به PFPS به صورت تصادفی به سه گروه شاهد (فیزیوتراپی)، فیزیوتراپی و لیزر کمتوان، فیزیوتراپی و لیزر دارونما تقسیم خواهند شد. برنامه فیزیوتراپی در هر سه گروه مشترک و شامل آموزش و تمرینات به مدت 10 جلسه و یک روز در میان است. افراد با برنامه لیزر به طول موج 808 نانومتر، توان خروجی 200 میلیوات و انرژی 4 ژول به مدت 20 ثانیه روی پنج نقطه در اطراف کشکک تحت درمان قرار میگیرند. در گروه لیزر دارونما، دستگاه خاموش است و پروب به مدت مشابه روی نقاط ذکر شده قرار داده میشود. در گروه شاهد، لیزر استفاده نمیشود. پیامدها شامل درد و عملکرد میباشد که به وسیله مقیاس دیداری درد (Visual analogue scale یا VAS)، پرسشنامه پاتلوفمورال Kujala و آزمون Step Down اندازهگیری خواهد شد. توزیع نرمال دادهها با استفاده از آزمون Shapiro-Wilk تعیین میگردد. آزمونهای Paired t و ANOVA در صورت توزیع نرمال دادهها و آزمونهای Kruskal-Wallis و Mann-Whitney در صورت توزیع غیر نرمال در سطح معنیداری کمتر از 05/0 به کار برده میشود.نتیجهگیری: تمرین درمانی، برترین درمان انتخابی برای افراد مبتلا به PFPS میباشد؛ در حالی که لیزر کمتوان، یکی از مدالیتههای پرکاربرد در مشکلات اسکلتی- عضلانی در کلینیکهای فیزیوتراپی است. اثر لیزر در افراد مبتلا به PFPS به طور کامل بررسی نشده است. در مطالعه طراحی شده، مشخص خواهد شد که آیا اضافه کردن لیزر کمتوان به فیزیوتراپی استاندارد، دارای مزایای بالینی در افراد مبتلا به PFPS میباشد یا خیر.
کلیدواژهها