نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• بهرامعلی قنبری هاشم آبادی ¹
• امیرحسین مجرد کاهانی ²
• محمدرضا قنبری هاشم آبادی ³

¹ دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

² کارشناس ارشد، گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

³ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روان‌شناسی بالینی، واحد بین‌الملل دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین حمایت روانی- اجتماعی فرزندان با سلامت روان سالمندان انجام شد. مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی حاضر، 100 نفر سالمند زن و مرد ساکن در سرای سالمندان و ساکن در منزل در شهر مشهد به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از پرسش‌نامه سلامت عمومی (General health Questionnaire یا 28-GHQ) مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون Independent t استفاده شد. یافته‌ها: بین میزان سلامت روانی سالمندان دارای حمایت و فاقد حمایت تفاوت معنی‌داری بود، بدین صورت که این میزان در سالمندان دارای حمایت روانی- اجتماعی بیشتر است (005/0 > P) و در زمینه تفاوت سلامت روانی بین زنان و مردان سالمند تفاوت معنی‌داری مشاهد نشد. نتیجه‌گیری: سالمندان فاقد حمایت‌های روانی- اجتماعی (آن‌هایی که در مراکز نگهداری سالمندان زندگی می‌کنند) نسبت به سالمندان دارای حمایت‌های روانی- اجتماعی (آن‌هایی که به همراه خانواده خود زندگی می‌کنند) از علایم آسیب‌شناسی روانی بیشتری رنج می‌برند. کلید واژه‌ها: سالمندان، حمایت روانی- اجتماعی، فرزندان، سلامت روان