پژوهش در علوم توانبخشی

تأثیر تحریک صوتی و انتقال استخوانی ورای صوتی بر مهار وزوز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 استادیار، گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

2 مربی، گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

3 استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

10.48305/jrrs.2021.30359

چکیده

مقدمه: وزوز یا تینیتوس (Tinnitus) به عنوان یک پدیده‌ ذهنی- شنوایی مطرح می‌شود که در آن فرد احساس شنیدن صدایی را می‌کند که منبع خارجی ندارد. حدود 10 تا 15 درصد از جمعیت بزرگسال، وزوز خود به خودی طولانی مدت را گزارش می‌کنند. مشکلات در درمان و وجود فرضیات زیاد در مورد وزوز و منشأ آن، روش‌های مختلفی از درمان را نشان می‌دهد. از درمان‌های ذکر شده می‌توان به استفاده از تحریک صوتی و درمان‌های ورای صوتی اشاره نمود. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه‌ تأثیرات تحریکات صوتی با تحریک انتقال استخوانی ورای صوتی بر مهار وزوز بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای، 21 بیمار مبتلا به وزوز ممتد که علت قابل درمانی برای وزوز آن‌ها به دست نیامده بود و مبتلا به افت شنوایی انتقالی و ضایعات ورای حلزونی نبودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ارزیابی‌های ادیولوژیک شامل ادیومتری، تمپانومتری، آزمون رفلکس عضله‌ رکابی، آزمون زوال رفلکس عضله رکابی، پاسخ‌‌های شنوایی ساقه مغز، شاخصه‌های سایکواکوستیک وزوز متشکل از زیر و بمی، بلندی وزوز، پوشش‌پذیری، مقایسه میزان بلندی وزوز و مدت زمان وقفه‌ باقی‌مانده (Residual inhibition یا RI) قبل و بعد از ارایه‌ تحریک صوتی و تحریک انتقال استخوانی ورای صوتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین بلندی وزوز بر حسب دسی‌بل سطح احساس (dB Sensation level یا dBSL)، بعد از ارایه‌ تحریک صوتی و تحریک انتقالی استخوانی ورای صوتی و تحریک صوتی، کاهش معنی‌داری را نشان نداد (080/0 = P). مقایسه میانگین بلندی وزوز بر حسب معیار قیاسی- دیداری بعد از ارایه‌ تحریک انتقالی استخوانی ورای صوتی و تحریک صوتی، کاهش معنی‌داری نداشت (200/0 = P). افزایش معنی‌داری در میزان مدت زمان RI پس از ارایه تحریک ورای صوتی در مقابل تحریک صوتی مشاهده شد (001/0 = P). همچنین، قابلیت پوشش‌پذیری وزوز و نوع RI با استفاده از هر دو نوع تحریک، مستقل از نوع تحریک گزارش گردید (ضریب توافقی Kappa = 69/0).
نتیجه‌گیری: تحریک انتقال استخوانی ورای صوتی در مهار وزوز نقش دارد که شاید به علت تأثیر آن بر بخش قاعده‌ حلزون (که بیشترین احتمال ممکن وزوز در این بخش است)، منجر به میزان وقفه‌ طولانی‌تری نسبت به تحریک صوتی می‌شود.

کلیدواژه‌ها

  1. De Ridder D, Schlee W, Vanneste S, Londero A, Weisz N, Kleinjung T, et al. Tinnitus and tinnitus disorder: Theoretical and operational definitions (an international multidisciplinary proposal). Prog Brain Res 2021; 260: 1-25.
  2. McCormack A, Edmondson-Jones M, Somerset S, Hall D. A systematic review of the reporting of tinnitus prevalence and severity. Hear Res 2016; 337: 70-9.
  3. Langguth B, Kreuzer PM, Kleinjung T, De Ridder D. Tinnitus: Causes and clinical management. Lancet Neurol 2013; 12(9): 920-30.
  4. Kaltenbach JA. Neurophysiologic mechanisms of tinnitus. J Am Acad Audiol 2000; 11(3): 125-37.
  5. Eggermont JJ, Roberts LE. The neuroscience of tinnitus. Trends Neurosci 2004; 27(11): 676-82.
  6. Poremski T, Kostek B. Tinnitus therapy based on high-frequency linearization principles-preliminary results. Archives of Acoustics 2012; 37(2): 161-70.
  7. Tucker K. The efficacy of ultra-high frequency bone conduction stimulation for the treatment of tinnitus. London, ON, Canada: University of Western Ontario, School of Communication Sciences and Disorders. 2010.
  8. Labree B, Hoare DJ, Gascoyne LE, Scutt P, Del Giovane C, Sereda M. Determining the effects of transcranial direct current stimulation on tinnitus, depression, and anxiety: A systematic review. Brain Sci 2022; 12(4): 484.
  9. Martins ML, Souza DDS, Cavalcante MEOB, Barboza HN, de Medeiros JF, Dos Santos Andrade SMM, et al. Effect of transcranial Direct Current Stimulation for tinnitus treatment: A systematic review and meta-analysis. Neurophysiol Clin 2022; 52(1): 1-16.
  10. Jastreboff PJ, Hazell JWP. Tinnitus retraining therapy: Implementing the neurophysiological model. Cambridge, UK: Cambridge University Press; 2008.
  11. Henry JA, Meikle MB. Psychoacoustic measures of tinnitus. J Am Acad Audiol 2000; 11(3): 138-55.
  12. Koizumi T, Nishimura T, Yamashita A, Yamanaka T, Imamura T, Hosoi H. Residual inhibition of tinnitus induced by 30-kHz bone-conducted ultrasound. Hear Res 2014; 310: 48-53.
  13. Roberts LE, Moffat G, Baumann M, Ward LM, Bosnyak DJ. Residual inhibition functions overlap tinnitus spectra and the region of auditory threshold shift. J Assoc Res Otolaryngol 2008; 9(4): 417-35.
  14. Roberts LE, Moffat G, Bosnyak DJ. Residual inhibition functions in relation to tinnitus spectra and auditory threshold shift. Acta Otolaryngol Suppl 2006; (556): 27-33.
  15. Lenhardt ML. Ultrasonic hearing in humans: Applications for tinnitus treatment. Int Tinnitus J 2003; 9(2): 69-75.
  16. Nishimura T, Okayasu T, Uratani Y, Fukuda F, Saito O, Hosoi H. Peripheral perception mechanism of ultrasonic hearing. Hear Res 2011; 277(1-2): 176-83.
  17. Nishimura T, Nakagawa S, Sakaguchi T, Hosoi H. Ultrasonic masker clarifies ultrasonic perception in man. Hear Res 2003; 175(1-2): 171-7.
  18. Dieroff HG, Ertel H. Some thoughts on the perception of ultrasonics by man. Arch Otorhinolaryngol 1975; 209(4): 277-90.
  19. Hosoi H, Imaizumi S, Sakaguchi T, Tonoike M, Murata K. Activation of the auditory cortex by ultrasound. Lancet 1998; 351(9101): 496-7.
  20. Imaizumi S, Hosoi H, Sakaguchi T, Watanabe Y, Sadato N, Nakamura S, et al. Ultrasound activates the auditory cortex of profoundly deaf subjects. Neuroreport 2001; 12(3): 583-6.
  21. Corso JF. Erratum: Bone-conduction thresholds for sonic and ultrasonic frequencies [J. Acoust Soc Am; 1963: 35(11): 1738-43
  22. Shulman A, Strashun AM, Avitable MJ, Lenhardt ML, Goldstein BA. Ultra-high-frequency acoustic stimulation and tinnitus control: A positron emission tomography study. Int Tinnitus J 2004; 10(2): 113-25.
  23. Nascimento IDP, Almeida AA, Diniz JJ, Martins ML, Freitas TMMW, Rosa MRDD. Tinnitus evaluation: Relationship between pitch matching and loudness, visual analog scale and tinnitus handicap inventory. Braz J Otorhinolaryngol 2019; 85(5): 611-6.
  24. Ryota S. Hearing aids. In: Stavros H, Andrea C, editors. An excursus into hearing loss. Rijeka, Croatia: IntechOpen; 2018.
  25. Lenhardt ML, Richards DG, Madsen AG, Goldstein BA, Shulman A, Guinta R. Measurement of bone conduction levels for high frequencies. Int Tinnitus J 2002; 8(1): 9-12.
  26. Lenhardt ML, Goldstein BA, Shulman A, Guinta R. Use of high-frequency and muscle vibration in the treatment of tinnitus. Int Tinnitus J 2003; 9(1): 32-6.
  27. Goldstein BA, Lenhardt ML, Shulman A. Tinnitus improvement with ultra-high-frequency vibration therapy. Int Tinnitus J 2005; 11(1): 14-22.
  28. Goldstein BA, Shulman A, Lenhardt ML. Ultra-high-frequency ultrasonic external acoustic stimulation for tinnitus relief: A method for patient selection. Int Tinnitus J 2005; 11(2): 111-4.
  29. Carrick DG, Davies WM, Fielder CP, Bihari J. Low-powered ultrasound in the treatment of tinnitus: A pilot study. Br J Audiol 1986; 20(2): 153-5.
  30. Rendell RJ, Carrick DG, Fielder CP, Callaghan DE, Thomas KJ. Low-powered ultrasound in the inhibition of tinnitus. Br J Audiol 1987; 21(4): 289-93.
پژوهش در علوم توانبخشی
دوره 17، شماره 1 - شماره پیاپی 1
فروردین 1400
صفحه 184-190