نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی و کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا) و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 استادیار، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: استئوآرتریت زانو یک بیماری شایع وابسته به سن میباشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تقارن در درگیری زانوهای افراد مبتلا به استئوآرتریت متوسط زانو بر گزارش شخصی آنان از شدت علایم، میزان درد، عملکرد در فعالیتهای مختلف و کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه KOOS (Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score) بود.مواد و روشها: 20 فرد مبتلا به استئوآرتریت متوسط زانو، به صورت هدفمند در دو گروه افراد مبتلا به درگیری متقارن و افراد مبتلا به درگیری نامتقارن زانو تقسیم شدند. پس از اخذ رضایتنامه آگاهانه، اطلاعات جمعیتشناسی افراد در فرم مخصوص ثبت گردید. سپس از افراد درخواست شد که به مقیاس پیامدهای ضایعات و استئوآرتریت زانو پاسخ دهند. پاسخ افراد به بخشهای مختلف پرسشنامه به صورت سؤال به سؤال و نیز در قالب امتیاز هر بخش در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. پاسخ دو گروه از طریق آزمون Mann–Whitney تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: شدت درد در بالا رفتن از پله (030/0 = P)، نشستن و دراز کشیدن (040/0 = P)، بروز مشکلات در حین سوار و پیاده شدن از اتومبیل (010/0 = P)، برخواستن از رختخواب (009/0 = P) و جابهجا شدن در رختخواب (020/0 = P)، برخواستن از حالت نشسته، پوشیدن جوراب و حمام کردن (050/0 = P) در گروه متقارن بیش از گروه نامتقارن بود. همچنین، این گروه از احساس عدم اطمینان بیشتری در زانوی خود نسبت به گروه نامتقارن شکایت داشتند (030/0 = P)؛ بدین ترتیب توانایی انجام فعالیتهای روزانه و کیفیت زندگی در گروه متقارن به طور معنیداری کمتر از گروه نامتقارن بود (040/0 = P) و (020/0 = P).نتیجهگیری: به نظر میرسد توانایی انجام فعالیتهای روزانه و نیز کیفیت زندگی در افراد گروه متقارن به طور معنیداری کمتر از گروه نامتقارن باشد. انجام مطالعات بیشتر به منظور شناخت بهتر مشکلات عملکردی این افراد در زندگی روزمره توصیه میشود.
کلیدواژهها