نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• محمدتقی امیری خراسانی ¹
• منصوره مقربی منظری ²

¹ استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

² کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه گیلان، گیلان، ایران

چکیده

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، اثر سطوح مختلف فعالیت ورزشی بر تعادل ایستا و پویای پای­برتر و غیر­برتر زنان ورزشکار و غیرورزشکار بوده است.مواد و روش‌ها: آزمودنی‌های تحقیق حاضر را 24 زن ورزشکار فوق‌فعال با میانگین سن 35/1±4/22 سال، قد 10/6±5/164 سانتیمتر و جرم 35/5±46/56 کیلوگرم، 24 زن ورزشکار فعال با میانگین سن 71/0±08/22 سال، قد 37/5±75/159 سانتیمتر و جرم 48/5±76/59 کیلوگرم و 24 زن غیرورزشکار با میانگین سن 21/1±20/21 سال، قد 38/4±96/160 سانتیمتر و جرم 78/5±14/59 کیلوگرم تشکیل دادند که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. افراد فوق‌فعال و فعال هفته‌ای حداقل 6 و 3 جلسه به ترتیب و هر جلسه یک تا یک و نیم ساعت به فعالیت ورزشی می‌پرداختند. اما افراد غیرفعال نیز شامل کسانی بود که فاقد هرگونه فعالیت ورزشی منظمی بودند. آزمودنی‌ها هیچ گونه آسیب‌دیدگی در اندام تحتانی، آسیب سر و سیستم وستیبولار نداشتند. از آزمون لک‌لک برای ارزیابی تعادل ایستا (پایای 87/0) و از آزمون ستاره برای ارزیابی تعادل پویا (98/0-94/0 ICC= - 96/0-85/0ICC=) استفاده شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت معناداری بین هر کدام از گروه‌ها و از t وابسته نیز برای بررسی تفاوت درون‌گروهی استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر تفاوت معناداری را بین زنان فوق‌فعال، فعال و غیرفعال در تعادل ایستا و پویا، به صورت جداگانه، نشان داد (05/0P≤ ) در حالی که تفاوت معناداری بین تعادل پای برتر و غیربرتر افراد در تمام گروه‌های حاضر مشاهده نشد (05/0P≥ ).نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر، بنابراین، به افراد غیرفعال توصیه می‌شود که جهت بالا رفتن تعادل که جزء مهمی از زندگی محسوب می‌شود، در فعالیت‌های ورزشی مشارکت فعال داشته باشند.کلید واژه‌ها: فعالیت ورزشی، تعادل ایستا، تعادل پویا، پای برتر، پای غیر برتر