نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مهدی مجلسی ¹
• نادر فرهپور ²

¹ دانشجوی دکتری، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

² استاد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

چکیده

مقدمه: درون‌دادهای بینایی در فرایند پاسخ حرکتی سیستم عصبی- عضلانی مرکزی، در وظایف مختلف حرکتی نقش مهمی دارند. شناسایی اثر فقدان اطلاعات بینایی در افراد نابینا هنگام راه رفتن، می‌تواند در طراحی توان‌بخشی و اصلاح الگوی حرکتی آن‌ها مؤثر باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه ویژگی‌های فضایی- زمانی، تقارن گام‌برداری افراد سالم و نابینا و شناسایی اثر بستن چشم در راه رفتن افراد سالم بود.مواد و روش‌ها: تعداد 10 نفر نابینا و 10 نفر سالم با سن، قد و وزن مشابه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای کینماتیکی فضایی- زمانی راه رفتن آزمودنی‌ها در شرایط راه رفتن افراد نابینا بدون عصا و راه رفتن افراد سالم با چشم باز و چشم بسته محاسبه گردید. تفاوت بین گروه‌ها و دو موقعیت گام‌برداری با استفاده از روش Repeated measures و با سطح معنی‌داری 05/0 P < شناسایی شد.یافته‌ها: طول گام و طول قدم و سرعت گام‌برداری در افراد نابینا کمتر از گروه سالم با چشم باز بود (050/0 >P ). همچنین، طول گام و طول قدم و نیز زمان گام افراد سالم در شرایط چشم بسته، بزرگ‌تر از این مقادیر در افراد نابینا بود. در گروه سالم متغیرهای زمان گام و زمان قدم، زمان حمایت تک اتکایی و زمان نوسان با بستن چشم افزایش و Cadence کاهش یافت. همچنین، شاخص عدم تقارن در افراد سالم با چشم بسته در متغیرهای مدت زمان اتکای یک پا، زمان نوسان و زمان جدا شدن پنجه از زمین، تقارن بیشتری در مقایسه با افراد نابینا داشت.  نتیجه‌گیری: نابینایی با کاهش سرعت راه رفتن، طول گام و قدم همراه است. بستن چشم در افراد سالم موجب افزایش زمان گام، زمان حمایت تک اتکایی، زمان نوسان و کاهش Cadence می‌گردد. متغیرهای طول گام و قدم و زمان گام‌برداری در افراد سالم با چشم بسته بزرگ‌تر از این مقادیر در نابینایان بود. به نظر می‌رسد نقش گیرنده‌های حسی- عمقی در نابینایان بیشتر از افراد سالم است.

کلیدواژه‌ها

• راه رفتن
• نابینایی
• چشم بسته
• متغیرهای فضایی- زمانی