نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی (تریتا)، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 استادیار، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 دانشیار، گروه فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4 مربی، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: نقطه ماشهای در عضله تراپزیوس فوقانی، یافته شایعی در افراد مبتلا به دردهای ناحیه گردن است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو روش درمانی سوزن خشک (Dry needling) و اصلاح پاسچر بر پارامترهای درد، ناتوانی عملکردی گردن (Neck Disability Index یا NDI) و آستانه فشاری (Pressure threshold یا PT) در شرکت کنندگان مبتلا به سندرم نقاط ماشهای عضله تراپزیوس فوقانی صورت گرفت.مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و یک سوکور بود که در آن 15 شرکت کننده به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول درمان سوزن خشک و فیزیوتراپی رایج، گروه دوم آموزش اصلاح پاسچر و فیزیوتراپی رایج و گروه سوم (گروه شاهد) فقط فیزیوتراپی رایج دریافت نمودند. اثرات درمانی از سه جنبه PT (آلگومتر)، شدت درد (Visual analogue scale یا VAS) و NDI طی سه مرحله (پایه، جلسه آخر و 6 هفته بعد از درمان) مقایسه گردید.یافتهها: با وجود اثرات معنیدار هر یک از روشهای درمانی در افزایش PT، کاهش شدت درد و NDI (050/0 > P)، اما هیچ کدام از روشهای درمانی در جلسه آخر نسبت به دیگری برتری معنیداری نداشت (050/0 < P)؛ در حالی که 6 هفته پس از درمان، دو گروه سوزن خشک و اصلاح پاسچر تغییرات معنیداری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند (050/0 > P). توان آزمون آماری در متغیر VAS در آخرین جلسه و 6 هفته بعد از درمان به ترتیب 68 و 79 درصد بود.نتیجهگیری: با توجه به تأثیرات مثبت گروههای درمانی در طی زمان و تفاوت معنیدار دو گروه درمانی سوزن خشک و اصلاح پاسچر نسبت به گروه شاهد 6 هفته بعد از درمان، استفاده از این دو روش درمانی در شرکت کنندگان مبتلا به نقاط ماشهای فعال عضله تراپزیوس فوقانی توصیه میشود.
کلیدواژهها