نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• محمد مشهدی ¹
• غلامعلی قاسمی ²
• سجاد کرمی ³
• عیسی هوشنگی ضمیر ⁴

¹ کارشناس ارشد، گروه حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² استادیار، گروه حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

³ کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، تهران، ایران

⁴ کارشناس ارشد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: قدرت عضلانی به دلیل وضعیت ویژه افراد کم‌توان ذهنی و نیاز آن‌ها به داشتن زندگی مستقل اهمیت بسیاری دارد. تحقیقات مختلف اعلام کرده‌اند که زندگی بی‌تحرک یکی از علل ضعف جسمانی و مشکلات سلامتی در این افراد می‌باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه قدرت عضلانی نوجوانان کم‌توان ذهنی و نوجوانان عادی فعال و غیر فعال بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 60 دانش‌آموز 15 تا 20ساله (میانگین سن13/1 ± 58/16سال) شامل 30 دانش‌آموز کم‌توان ذهنی (میانگین بهره هوشی 15/5 ± 87/62) و 30 دانش‌آموز عادی به روش تصادفی انتخاب شدند و به چهار گروه برابر کم‌توان ذهنی فعال، کم‌توان ذهنی غیر فعال، عادی فعال و عادی غیر فعال تقسیم شدند. قدرت عضلات پنجه دست برتر و تنه (پشت، سینه و شانه‌ها) با استفاده از نیروسنج‌های دستی و چندکاره ارزیابی شد. داده‌ها از طریق نرم‌افزار SPSS و آزمون MANOVA با آزمون تعقیبی LSD (Least significant difference) در سطح (05/0 £ P) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌های آزمون MANOVA نشان داد، در قدرت عضلانی پنجه دست برتر، تفاوت معنی‌داری بین گروه کم‌توان ذهنی غیر فعال با تمامی گروه‌های کم‌توان ذهنی فعال (023/0 = P)، عادی غیر فعال (016/0 =P) و عادی فعال (001/0 > P) وجود داشت. در قدرت عضلانی تنه نیز تفاوت معنی‌داری بین این گروه با گروه‌های کم‌توان ذهنی فعال (008/0 = P)، عادی غیر فعال (002/0 = P) و عادی فعال (001/0 > P) مشاهده شد؛ در حالی که بین گروه کم‌توان ذهنی فعال با گروه عادی غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (871/0 = P) و تنه (597/0 = P) تفاوت معنی‌دار نبود. البته بین نتایج این گروه با گروه عادی فعال در قدرت عضلانی تنه (016/0 = P)  تفاوت معنی‌دار بود، اما در قدرت عضلانی پنجه دست (064/0 = P) بین این دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. همچنین در دانش‌آموزان عادی بین دو گروه فعال و غیر فعال در هر دو عامل قدرت پنجه دست (090/0 = P) و قدرت تنه (056/0 = P) نیز تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نوجوانان کم‌توان ذهنی با داشتن یک زندگی فعال می‌توانند سطوح قدرت عضلانی را مانند همسالان عادی خود بهبود بخشند. به نظر می‌رسد فعالیت‌های ورزشی آموزشگاهی می‌تواند عامل مناسبی برای بهبود آمادگی عضلانی در افراد کم‌توان ذهنی باشد. کلید واژه‌ها: قدرت عضلانی، کم‌توان ذهنی، زندگی بی‌تحرک، ورزش مدارس