نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مهناز ابوفاضلی ¹
• امیر مسعود عرب ²
• نورالدین کریمی ³
• عنایت بخشی ⁴
• زهرا مصلی نژاد ³
• مهری سیروس ⁵

¹ کارشناس ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

² دانشیار، گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

³ استادیار، گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

⁴ دانشیار، گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

⁵ دانشیار، رادیولوژیست، گروه رادیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: کمردرد از شایع‌ترین اختلالات سیستم عضلانی- اسکلتی می‌باشد که به طور تقریبی 80 درصد افراد در طول زندگی خود حداقل یک بار آن را تجربه کرده‌اند. با توجه به نقش عضلات شکم در ثبات کمری- لگنی، بررسی ضخامت و عملکرد این عضلات نیازمند ابزاری با تکرارپذیری بالا است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تکرارپذیری سونوگرافی در ارزیابی ضخامت عضلات دیواره شکم در زنان سالم و مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود. مواد و روش‌ها: مطالعه متدولوژیک حاضر روی 10 نفر، 5 زن سالم و 5 زن مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی انجام گرفت. ضخامت عضلات دیواره شکم با استفاده از دستگاه سونوگرافی و اندازه‌گیری‌ها دو بار در یک روز با فاصله زمانی 2 ساعت و بار سوم با فاصله 5 روز از اندازه‌گیری روز اول انجام و ثبت شدند. آزمون ضریب همبستگی (Intraclass correlation coefficient یا ICC) برای تکرارپذیری نسبی و آزمون خطای معیار اندازه‌گیری برای بیان تکرارپذیری مطلق استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های حاصل برای آزمون تکرارپذیری نسبی در همه تست‌ها به جز عضله مایل داخلی راست و عضله عرضی سمت چپ عالی بود و در افراد مبتلا به کمردرد در دامنه متوسط تا خوب بود. همه تست‌ها دارای تکرارپذیری مطلق بودند. نتیجه‌گیری: روش سونوگرافی به عنوان یک روش تکرارپذیر جهت بررسی ضخامت عضلات دیواره شکم می‌تواند استفاده شود. کلید واژه‌ها: تکرارپذیری، عضلات شکم، سونوگرافی