نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2 مربی، گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه هنرهای نمایشی، دانشکده هنر، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4 استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: درک بهتر ماهیت پیچیده و چند وجهی لکنت مستلزم بررسی جنبههای مختلف آن میباشد، بنابراین مطالعه لکنت از جنبههای زبانی و بررسی تأثیر عوامل زبانشناختی در آن از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف این پژوهش، بررسی فراوانی بروز ناروانی در کلمات و ناکلمات در بزرگسالان مبتلا به لکنت فارسی زبان بود. مواد و روشها: در مطالعه حاضر، 15 فرد بزرگسال مبتلا به لکنت (15 سال به بالا) فارسی زبان مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی ابتدا فهرست کلمات و ناکلمات تهیه گردید. به این ترتیب که 60 کلمه دو تا پنج هجایی با فراوانی وقوع متنوع در زبان فارسی انتخاب شد و سپس 60 ناکلمه بر اساس کلمات و تغییر حداقل 50 درصد واجهای کلمه ساخته شد. افراد شرکت کننده کلمات و ناکلمات را تکرار کردند و دادهها ضبط و جمعآوری گردید. سپس تجزیه و تحلیل دادهها توسط نرمافزار SPSS انجام شد. یافتهها: فراوانی ناروانی در کلمات و ناکلمات به طور معنیداری متفاوت است و ناکلمات در مقایسه با کلمات در بزرگسالان مبتلا به لکنت افزایش معنیداری دارد (05/0 > P). نتیجهگیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده افزایش معنیدار میزان ناروانی گفتار در تکرار ناکلمات در مقایسه با تکرار کلمات در بزرگسالان مبتلا به لکنت فارسی زبان میباشد. همچنین نوع ناروانیها در هر دو فهرست کلمات و ناکلمات بیشتر از نوع گیر (ناروانیهای لکنتی) میباشد. کلید واژهها: بزرگسالان مبتلا به لکنت، کلمات، ناکلمات، ناروانی