نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4 دانشیار، آزمایشگاه بیومکانیک، گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: مطالعات اکتساب مهارت حرکتی نشان دادهاند که عملکرد یک تکلیف حرکتی بعد از تمرین روانتر میشود و نوع تمرین مورد استفاده از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین با چالش ناپایداری تکلیف- ویژه بر عملکرد و اکتساب یک مهارت پرتابی بود.مواد و روشها: طرح تحقیق حاضر نیمه تجربی و نوع آن کاربردی بود. 16 شرکت کننده نیمه ماهر بسکتبال، تحت دو شرایط تمرینی با و بدون بازخورد بینایی قرار گرفتند. هر مرحله تمرینی شامل سه بلوک ده کوششی بود. قبل و بعد از مراحل تمرینی، عملکرد پرتابی افراد در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون بررسی شد. برای بررسی تفاوت افراد در مراحل تمرینی و آزمون از دو تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری و t همبسته در سطح معنیداری 05/0 استفاده گردید.یافتهها: بین بلوکهای تمرینی در هر دو مرحله تمرین تفاوت معنیدای وجود نداشت، اما در مرحله دوم تمرینی بین پیشآزمون و سایر بلوکها و پسآزمون تفاوت معنیداری مشاهده شد (001/0 = P). به علاوه، بین پسآزمونهای هر دو مرحله تمرینی تفاوت معنیداری دیده نشد.نتیجهگیری: ایجاد ناپایداری تکلیف- ویژه با حذف بازخورد بینایی، علاوه بر این که منجر به کسب مهارت پرتابی میشود، فرد را برای مقابله با شرایط ناپایدار حرکتی آماده میکند. به مربیان و درمانگران پیشنهاد میشود که برای آموزش مهارتهای حرکتی و یا بازتوانی این مهارتها، ورزشکاران و بیماران را تحت شرایط ناپایدار تمرین دهند؛ به طوری که آنان برای مقابله با این شرایط بهتر آماده شوند.
کلیدواژهها