نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مریم عمادی ¹
• عطاء حیدری ²
• وحید راشدی ²
• فرهاد فراهانی ³

¹ دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان، همدان، ایران

² مرکز تحقیقات مسائل اجتماعی روانی سالمندان، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

³ دانشیار. عضو هیأت علمی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان، همدان، ایران

چکیده

مقدمه: وزوز یکی از نشانه‌های شایع بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک‌های شنوایی‌شناسی می‌باشد که بیش از 10 درصد جمعیت بزرگسال به آن مبتلا هستند. یکی از ویژگی‌های مهم وزوز قابلیت پوشش‌پذیری آن است که به عنوان یک روش درمان فیزیولوژیک تلقی می‌شود. در این مطالعه نقش عوامل مختلف مثل بلندی و فرکانس وزوز، میزان کم‌شنوایی و محل احساس وزوز در قابلیت پوشش‌پذیری مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در 45 بیمار که با شکایت وزوز به کلنیک شنوایی‌شناسی دانشکده علوم توانبخشی مراجعه داشتند، انجام شده است. در این افراد آزمایشات ادیومتری ارزیابی وزوز شامل تعیین بلندی و فرکانس وزوز، سطوح حداقل پوشش و وقفه پایدار انجام شد. قابلیت پوشش‌پذیری براساس نتایج تست وقفه پایدار  و با ارایه محرک نویز باند باریک در شدت 10 dB بالاتر از سطوح حداقل پوشش تعیین گردید. کلیه آزمایشات با دستگاه ادیومتر Madsen مدل OB822 انجام شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج در 7/46 درصد افراد مورد بررسی وزوز دارای پوشش‌پذیری کامل و 6/35 درصد افراد پوشش‌پذیری جزئی داشتند و تنها در 6/17 درصد افراد وزوز غیر قابل پوشش بود. همچنین یافته‌ها نشان داد که بین بلندی وزوز و قابلیت پوشش‌پذیری آن رابطه وجود دارد. با توجه به دیگر نتایج بین قابلیت پوشش‌پذیری، فرکانس وزوز و میزان کم‌شنوایی ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد. یافته‌ها همچنین نشان دادند که بین محل احساس وزوز و قابلیت پوشش‌پذیری آن ارتباطی وجود ندارد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه وزوز در درصد قابل توجهی از افراد پوشش‌پذیر است و از این شیوه می‌توان جهت کنترل و تخفیف علایم استفاده نمود. کلید واژه‌ها: وزوز، پوشش پذیری، صدادرمانی