نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مریم حسن زهرایی ¹
• محمدتقی کریمی ²
• جاوید مستمند ³

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشگاه علوم پزشکی اصقهان- دانشکده علوم توانبخشی- گروه اعضای مصنوعی

³ دانشگاه علوم پزشکی اصقهان- دانشکده علوم توانبخشی- گروه فیزیوتراپی

چکیده

مقدمه: کمردرد وضعیت شایع و پیچیده ای است که در برنامه‌ریزی‌های درمانی با دشواری‌هایی همراه است که باعث فشارهای اقتصادی بزرگی روی افراد، خانواده‌ها، جوامع و دولت‌ها می‌شود. راه رفتن یکی از اصلی‌ترین و کارآمدترین فعالیت‌های روزانه انسان است که برای داشتن یک زندگی مستقل ضروری است. حال به نظر می‌رسد افرادی که دچار اختلالات عضلانی ـ اسکلتی هستند، مانند مبتلایان به کمردرد مزمن غیراختصاصی، نسبت به افراد سالم انرژی بیشتری صرف راه رفتن می‌کنند. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین مصرف انرژی مبتلایان به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در مقایسه با افراد سالم حین راه رفتن است.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی ـ مقایسه‌ای می‌باشد. مطالعه برروی دو گروه 16 نفره سالم و بیمار در بهار 92 انجام گرفت. در این مطالعه از شاخص مصرف فیزیولوژیکال به عنوان یک ابزار کلینیکی برای سنجش مصرف انرژی حین فعالیت، به ویژه راه رفتن، استفاده شد. تفاوت بین مقادیر میانگین سرعت راه رفتن و شاخص مصرف فیزیولوژیکال در دوگروه، با استفاده از آزمون T محاسبه گردید.یافته‌ها: تفاوت ضربان قلب در افراد سالم و بیمار، حین استراحت و راه رفتن معنی‌دار بود. میانگین سرعت راه رفتن در افراد سالم 7/5± 05/76 متر در دقیقه در مقایسه با 83/7±17/69 متر در دقیقه در افراد بیمار بود (006/0P=). همچنین، شاخص مصرف فیزیولوژیکال بین دو گروه بررسی شده از تفاوت معنی‌داری برخوردار بود که در گروه سالم 06/0±289/0 ضربه در متر و در گروه بیمار 098/0±388/0 ضربه در متر به دست آمد.نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان می‌دهد که مصرف انرژی این بیماران به دلیل کاهش سرعت راه رفتن یا ناکارآمدی عضله قلب، که خود ناشی از کم تحرکی است، بیشتر از افراد عادی است.کلید واژه‌ها: کمردرد مزمن غیر اختصاصی، مصرف انرژی، راه رفتن، شاخص مصرف فیزیولوژیکال