پژوهش در علوم توانبخشی
خودمردم‌نگاری، شیوه پژوهشی نوین در توانبخشی و سلامت (بخش اول)
نوع مقاله : مقاله مروری
نویسندگان
1 استادیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 کارشناس ارشد، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
خودمردم‌نگاری شیوه‌ای پژوهشی است که مفهوم «خود» را در یک بافت اجتماعی مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد. این شیوه که به طور سنتی در پژوهش‌های علوم اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد، به تازگی در حیطه سلامت نیز جای خود را باز کرده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، معرفی روش پژوهش خودمردم‌نگاری و کاربرد آن در پژوهش‌های توانبخشی و سلامت بود. جهت معرفی این شیوه، مروری بر تعاریف، انواع، فرایند اجرا، مسایل اخلاقی و روش نگارش یافته‌های خودمردم‌نگارانه با نگاهی بر مقالات چهره‌های شاخص در این زمینه انجام گرفت. خودمردم‌نگاری نوعی پژوهش کیفی است که تجارب شخصی را به فرهنگ عمومی پیوند می‌زند. متخصصانی که دارای نوعی محدودیت و ناتوانی هستند، با استفاده از این شیوه می‌توانند جامعه بزرگ‌تر را از نیازهایشان آگاه سازند و از این طریق، مدافعی برای برنامه‌های توانبخشی مناسب با گروه خاصی که به آن تعلق دارند، باشند. مرور مقالات نشان داد که توجه به نظر تخصصی فردی که دارای نوعی از محدودیت است، ارزش بسزایی برای سایر متخصصان دخیل در امر سلامت و توانبخشی دارد.
کلیدواژه‌ها
)