نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری و عضو هیأت علمی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی- اسکلتی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران
2 دانشیار، مرکز تحقیقات شنوایی گفتار، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران
3 دانشیار، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی- اسکلتی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران
4 دانشجوی دکتری و عضو هیأت علمی، گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
قدمه: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی، آزمون مفیدی جهت بررسی عملکرد عصب دهلیزی تحتانی و ساکول میباشد. دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی متناسب با سطح فعالیت الکترومیوگرافی زمینه است. در عضله پشت گوشی، مقدار الکترومیوگرافی با وضعیت چشم به طور مستقیم مرتبط میباشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی امکان تأثیر وضعیت چشم بر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی صورت گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی- مقایسهای، پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در 30 فرد هنجار محدوده سنی 30-18 سال با ارایه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسیبل nHL در سه وضعیت چشم شامل چشمها در جهت موافق با چرخش سر، چشمها روبهرو و چشمها در جهت مخالف با چرخش سر در هر دو گوش ثبت شد.یافتهها: در هر دو گوش اختلاف معنیداری بین میانگین دامنه هر سه وضعیت چشم وجود داشت (05/0 > P). در هر دو گوش، میانگین دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در وضعیت چشمها مخالف با چرخش سر، کمتر و در وضعیت چشمها موافق با چرخش سر، بیشتراز دو وضعیت دیگر گردید (05/0 > P). در هر سه وضعیت چشم و در هر دو گوش، میانگین زمان نهفتگی امواج P13 و N23 هیچ گونه اختلاف معنیداری نشان نداد (05/0 < P).نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که میزان پاسخ بسته به وضعیت چشم فرد حین ثبت پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی تغییر مینماید. بنابراین کنترل وضعیت چشم حین ثبت آزمون توصیه میشود.
کلیدواژهها