نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• ملیحه حدادنژاد ¹
• رضا رجبی ²
• محمد حسین علیزاده ³
• امیر لطافت‌کار ¹

¹ دانشجوی دکتری طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران.

² دانشیار، گروه طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

³ گروه بهداشت و طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

چکیده نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که زنان ورزشکار نسبت به ورزشکاران مرد، هنگام فعالیت‌های ورزشی در اندام تحتانی بیشتر دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. این آسیب‌ها می‌توانند با ثبات مرکزی در ارتباط باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین میزان ثبات مرکزی و وقوع آسیب‌های اندام تحتانی در زنان ورزشکار با استفاده از تست‌های عملکردی بود. آزمودنی‌های این تحقیق 50 نفر از زنان ورزشکار دانشگاهی در رشته‌های والیبال، بسکتبال و هندبال با میانگین سن 4/1 ± 30/21 سال، قد 23/2 ± 06/163 سانتی‌متر و وزن 14/2 ± 92/59 کیلوگرم بودند. با توجه به سابقه آسیب در اندام تحتانی این گروه طی دو سال گذشته و محدودیت‌های موجود، تعدادی از آن‌ها به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این تحقیق از فرم جمع‌آوری اطلاعـــات جهت ثبت آسیب‌های ورزشکاران استفاده شد. از تست‌های عملکردی برگرفته شده از تمرینات ثبات عمقی برای سنجش استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی استفاده شد. همچنین تست استپ داون برای سنجش قدرت عملکردی عضلات کمری- لگنی به کار گرفته شد. از روش آمار توصیفی همبستگی Pearson و آزمون z- Fisherبرای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد (05/0 = P). یافته‌‎های تحقیق نشان‌گر ارتباط معنی‌دار منفی به نسبت بالایی بین ثبات مرکزی و وقوع آسیب‌های اندام تحتانی در زنان ورزشکار بود (690/0- = r). همچنین بیشترین ارتباط بین قدرت عملکردی عضلات کمری- لگنی و وقوع آسیب‌های اندام تحتانی دیده شد. با توجه به نتایج این پژوهش و همچنین در نظر گرفتن محدودیت تحقیــق در خصوص نحوه انتخاب آزمودنی‌ها (هدفمند) نتیجه‌گیری می‌شود که ثبات مرکزی ضعیف به احتمال زیاد یکی از عوامل اثرگذار بر میزان آسیب‌دیدگی ورزشکاران زن، حداقل در آزمودنی‌های مورد مطالعه باشد. واژه‌های کلیدی: زنان ورزشکار، ثبات مرکزی، آسیب اندام تحتانی.