نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• محمدسعید مختاری ¹
• غلامعلی قاسمی ²

¹ کارشناس ارشد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد خوراسگان (اصفهان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران

² استاد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر شش هفته پروتکل ترکیبی (ماساژ تایلندی و ورزش‌های ثبات مرکزی) بر درد، ناتوانی عملکردی و استقامت ناحیه مرکزی بیماران دارای اختلال مفصل ساکروایلیاک انجام شد.
مواد و روش‌ها: 20 مرد دارای اختلال مفصل ساکروایلیاک به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد (10 نفر) و ترکیبی (10 نفر) قرار گرفتند. شدت درد، استقامت ناحیه مرکزی و ناتوانی عملکردی افراد قبل از انجام مداخلات و پس از شش هفته تمرینات ثبات مرکزی و ماساژ با استفاده از پرسش‌نامه مقیاس دیداری درد (Visual analog scale یا VAS)، آزمون‌های McGill (McGill Pain Questionnaire یا MPQ) و پرسش‌نامه ناتوانی Oswestry (Oswestry Disability Index یا ODQ) اندازه‌گیری شد. پروتکل ترکیبی شامل ماساژ تایلندی و ورزش‌های ثبات مرکزی بود؛ در حالی که گروه شاهد فقط ورزش‌های ثبات مرکزی را به مدت شش هفته دریافت کرد. از آزمون Shapiro-Wilk جهت بررسی توزیع نرمال بودن متغیرها استفاده شد. در نهایت، نتایج با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان دهنده وجود تفاوت معنی‌دار بین دو گروه در متغیرهای درد (01/0 = P)، پلانک (03/0 = P)، فلکشن 60 درجه (01/0 = P) و سورنسن (02/0 = P)، بود، اما در متغیرهای ناتوانی عملکردی (28/0 = P)، پلانک از راست (48/0 = P) و پلانک از چپ (87/0 = P)، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، اعمال تمرینات ثباتی به همراه ماساژ، منجر به کاهش درد و بهبود استقامت تنه در بیماران دارای اختلال مفصل ساکروایلیاک می‌شود. بر این اساس، استفاده از تمرینات ثبات مرکزی به همراه ماساژ جهت کاهش درد اختلال مفصل ساکروایلیاک و عوارض ناشی از آن پیشنهاد می‌شود.

موضوعات

• آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی