نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• عذرا آقادوست ¹
• یونس امیری شوکی ²
• نگین مرادی ³
• شهره جلایی ⁴

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

² مربی، دانشجوی دکتری، عضو هیأت علمی، گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

³ مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی- اسکلتی، گروه گفتار درمانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

⁴ استادیار، عضو هیأت علمی، گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: معلمان بزرگ‌ترین گروه کاربران حرفه‌ای صوت محسوب‌ می‌‌شوند که به واسطه شرایط شغلی خاص، در معرض اختلالات صوت بیشتری نسبت به دیگران قرار دارند. مطالعه حاضر با هدف، تعیین و مقایسه حداکثر مدت زمان آواسازی (Maximum phonation time یا MPT) و همچنین بررسی تأثیر سن و سابقه تدریس بر  MPTدر معلمان زن با و بدون شکایت صوتی در مدارس ابتدایی شهر تهران صورت گرفت. مواد و روش‌ها: روش انجام پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی، غیر مداخله‌ای و از نوع مقطعی- مقایسه‌ای بود که بر روی 80 معلم زن در دو گروه با و بدون شکایت صوتی انجام گرفت. اطلاعات زمینه‌ای از طریق مصاحبه استخراج شد و سپس برای ارزیابی MPT، از آزمودنی خواسته ‌‌شد با یک دم عمیق واکه /a/ را با حداکثر توان آواسازی به صورت کشیده تولید کند. این ارزیابی برای سه بار متوالی با فاصله‌ زمانی 1 دقیقه انجام گرفت و بیشترین زمان به عنوان حداکثر مدت زمان آواسازی در نظر گرفته شد. یافته‌ها:‌ میانگین MPT در گروه با شکایت صوتی (88/2 ± 88/12)، نسبت به‌ میانگین MPT در گروه بدون شکایت صوتی ‌(17/3 ± 97/15) تفاوت معنی‌داری داشت (05/0 > P). همچنین همبستگی معنی‌دار منفی بین سن و سابقه تدریس با MPT در دو گروه وجود داشت. نتیجه‌گیری: با بالا رفتن سن و سابقه تدریس،‌ میانگین MPT در هر دو گروه کاهش‌ می‌‌یابد و میانگین MPT در گروه با شکایت به صورت معنی‌داری پایین‌تر از گروه بدون شکایت است که می‌تواند نشان دهنده کیفیت صوت بدتر باشد. کلید واژه‌ها: حداکثر مدت زمان آواسازی (MPT)، شکایت صوتی، معلمان زن، مدارس ابتدایی