سهم مشارکت سیستم‌های حسی تعادل ایستای زنان سالمند پس از یک دوره تمرین (بخش دوم: مقایسه تمرین با اسب و تمرین در آب): یک مطالعه نیمه تجربی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رفتار حرکتی، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 دکتری رفتار حرکتی، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

3 دکتری بیومکانیک ورزشی، مرکز تحقیقات طب ورزشی، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران

4 دکتری فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی- عضلانی، پژوهشکده تحقیقات توان‌بخشی و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

5 دکتری علوم حرکت انسان، دانشگاه فدرال سانتا ماریا، مرکز تربیت بدنی و ورزش، سانتا ماریا، برزیل

10.48305/jrrs.2024.42848.1097

چکیده

مقدمه: اسب درمانی، روش درمانی جامع مبتنی بر نورولوژی است که به واسطه حرکت، ریتم و گرمای حیوان، منجر به تحریک روانی و حسی سوارکار می‌شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین با اسب و تمرین در آب بر میزان مشارکت اجزای حسی سیستم کنترل قامت در زنان سالمند انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کاربردی- نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و همراه با گروه شاهد بود. 30 زن سالمند بدون علامت 60 تا 70 ساله داوطلب، پس از تکمیل فرم رضایت‌نامه، سلامت فردی و انجام پیش‌آزمون، به صورت تصادفی در گروه‌های تمرین با اسب، تمرین در آب و شاهد (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. سهم مشارکت اجزای حسی سیستم کنترل قامت (بینایی، دهلیزی، حسی عمقی) و تعادل کلی، قبل و پس از 16 جلسه تمرین با آزمون سازماندهی حسی سیستم پوسچروگرافی سیناپسیس® اندازه‌گیری شد. شرکت‌کنندگان گروه تمرین با اسب و تمرین در آب به مدت هشت هفته، هفته‌ای 2 جلسه (50 دقیقه)، پروتکل تمرینی مربوطه را اجرا نمودند و افراد گروه شاهد به زندگی معمولی خود ادامه دادند. از آزمون‌های Paired t، ANOVA و تعقیبی Tukey به منظور تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها: گروه تمرین با اسب در مرحله پس‌آزمون، عملکرد بهتری نسبه به گروه شاهد داشت (001/0 = P) و بهبود عملکرد سیستم دهلیزی در جهت قدامی- خلفی، و حس عمقی و تعادل کل در هر دو جهت قدامی- خلفی، و میانی- جانبی (در تمام موارد 001/0 = P) مشاهده شد. تمرین در آب نسبت به تمرین با اسب، تأثیر بیشتری بر سیستم دهلیزی قدامی- خلفی (011/0 = P)، حسی عمقی میانی- جانبی (007/0 = P) و تعادل کل قدامی- خلفی (024/0 = P) داشت.
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد شرکت منظم در تمرینات هدفمند با اسب و آب زیر نظر مربی، به بهبود تعادل در زنان سالمند بدون علامت کمک می‌کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات