نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3 دانشیار، گروه کودکان با نیازهای خاص، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
4 استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارتهای عصب روانشناختی کودکان دارای آسیب بینایی بود.مواد و روشها: در این مطالعه مورد- منفرد، 3 کودک (2 پسر و 1 دختر) 4 تا 7 ساله مبتلا به اختلال بینایی با حدت بینایی 70/20 و 200/20 به روش نمونهگیری در دسترس و هدفمند از بین کلیه کودکان مبتلا به آسیب بینایی مراجعهکننده به اداره بهزیستی شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل مقیاس رشد زبانی، مقیاس ادراکی- حرکتی Guzel، آزمون Stanford-Binet و مقیاس عصب روانشناختی Conners بود. در تحقیق حاضر از خط پایه چندگانه استفاده گردید که در آن پس از موقعیت خط پایه، مداخله ادراکی- حرکتی به آزمودنیها ارایه شد. مدت موقعیت خط پایه برای شرکتکنندگان اول، دوم و سوم به ترتیب 3، 5 و 7 هفته به طول انجامید و مدت زمان مداخله برای هر یک از آنها 8 هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت) در نظر گرفته شد. خروج شرکتکنندگان مطابق با ورود آنها به برنامه تمرینی، به طور پلکانی صورت پذیرفت. نمودار دادهها رسم گردید و سپس محفظه ثبات و روند هر سه شرکتکننده در موقعیت خط پایه و مداخله مورد مقایسه قرار گرفت.یافتهها: طی تحلیل دیداری، نمودار دادهها نشان داد که تمرینات ادراکی- حرکتی بر مهارتهای عصب روانشناختی سه آزمودنی به ترتیب با Percentage of non-overlapping data (PND) برابر با 5/87 درصد، اثربخش بود.نتیجهگیری: به نظر میرسد که تمرینات ادراکی- حرکتی میتواند منجر به بهبود مهارتهای عصب روانشناختی در کودکان با آسیب بینایی شود.
کلیدواژهها