پژوهش در علوم توانبخشی
مقایسه نتایج آزمون فاصله در نویز در افراد بزرگسال با شنوایی هنجار و مبتلا به کم شنوایی انتقالی
نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد شنوایی شناسی، گروه شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. تهران، ایران
2 1. کارشناسی ارشد شنوایی شناسی، گروه گفتار درمانی و شنوایی شناسی، دانشکده پزشکی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. بابل، ایران
3 دانشجوی دکترای شنوایی شناسی، گروه شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4 دکترای آمار زیستی، دانشکده توانبخشی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: کم شنوایی انتقالی سبب کاهش و تأخیر، انتقال صدا در گوش میانی میشود. این مسئله میتواند انواعی از اختلالات در عملکرد شنوایی مرکزی را ایجاد کند که حتی پس از درمان مشکلات محیطی همچنان باقی میماند. یکی از جنبههای پردازش شنوایی مرکزی، پردازش زمانی است که نقش مهمی در درک گفتار دارد و شامل تفکیک، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است. از آنجا که کم شنوایی انتقالی میتواند سبب کاهش توانایی تفکیک زمانی شود؛ در این مطالعه به منظور بررسی اثر کم شنوایی انتقالی بر توانایی تفکیک زمانی از آزمون فاصله در نویز استفاده شده است.مواد و روشها: پژوهش توصیفی-تحلیلی غیر مداخله ای حاضر روی 13 فرد با کم شنوایی انتقالی دو طرفه مختصر تا متوسط و 13 فرد با شنوایی هنجار در محدوده سنی 50-20 سال با شرایط جنسی و سنی مشابه انجام گرفت. سپس شاخصهای مورد بررسی شامل آستانه تقریبی و درصد پاسخهای صحیح آزمون فاصله در نویز با آزمونهای منویتنی، ویلکاکسن بین دو گروه مقایسه شد.یافتهها: اثری از جنسیت و گوش آزمایشی بر نتایج آستانه تقریبی و درصد پاسخهای صحیح در دو گروه دیده نشد (05/0p>) در حالی که گروه مبتلا به کم شنوایی انتقالی آستانه تقریبی بالاتر و درصد پاسخهای صحیح کمتری نسبت به گروه با شنوایی هنجار کسب کردند (001/0p<).نتیجهگیری: افزایش آستانه تشخیص فاصله و کاهش درصد پاسخهای صحیح در گروه مبتلا به کم شنوایی انتقالی نشان دهنده اثر کم شنوایی انتقالی بر فعالیت بخشی از مسیر سیستم شنوایی مرکزی و کاهش توانایی تفکیک زمانی شنوایی است.کلید واژهها: کم شنوایی انتقالی، آزمون فاصله در نویز، تفکیک زمانی
)