ارتباط میان شاخص تقارن با پارامترهای نوسان وضعیتی در تکلیف پویا و آزمون های تعادل عملکردی در بیماران همی پارزی مزمن راست و چپ (مطالعه مقدماتی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه کاردرمانی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

2 مربی، گروه کاردرمانی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

3 استادیار، گروه کاردرمانی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

4 دانشیار، گروه آموزشی فیزیوتراپی و کاردرمانی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان،سمنان، ایران

5 استادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی مکانیک و صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، قزوین، ایران

10.22122/jrrs.v8i5.740

چکیده

مقدمه: استقلال در تکلیف پویای خم شدن و برداشتن شی از روی زمین اهمیت زیادی در فعالیت‌های روزمره زندگی دارد. عدم تقارن در تحمل وزن از عوامل مؤثر در بر هم خوردن تعادل و پایداری وضعیتی در انجام این تکلیف در بیماران همی‌پارزی (Hemiparesis) به شمار می‌رود. این مطالعه با هدف، بررسی ارتباط شاخص تقارن با نوسانات وضعیتی در این تکلیف پویا و آزمون‌ های تعادل عملکردی در بیماران همی‌پارزی مزمن راست و چپ انجام شد. مواد و روش‌ها: 6 همی‌پارزی راست و 11 همی‌پارزی چپ با نمونه‌گیری غیر احتمالی ساده در این مطالعه شرکت کردند. تقارن در تحمل وزن توسط ترازو، پارامترهای نوسان وضعیتی در تکلیف پویا توسط دستگاه صفحه نیرو و تعادل عملکردی توسط آزمون‌های Functional Reach و Timed up and go سنجیده شد و به منظور بررسی ارتباط میان متغیرها از ضریب همبستگی Pearson استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین (انحراف معیار) زمان گذشته از ضایعه بیماران همی‌پارزی راست و چپ به ترتیب (06/43) 33/49 و (13/91) 36/75 ماه بود. شاخص تقارن همبستگی بالا تا بسیار بالایی (925/0-865/0 = r) با متوسط سرعت نوسانات مرکز فشار در هدف راست- دور و با کل مسیر طی شده نوسانات در تمام هدف‌های نزدیک و هدف راست- دور در بیماران همی‌پارزی راست و همبستگی بالایی (716/0- = r) با حداکثر جابجایی قدامی- خلفی نوسانات در هدف چپ- نزدیک در بیماران همی‌پارزی چپ نشان داد؛ در حالی که هیچ ارتباط معنی‌داری با حداکثر جابجایی قدامی- خلفی نوسانات در بیماران همی‌پارزی راست و با حداکثر جابجایی داخلی- خارجی نوسانات در بیماران همی‌پارزی چپ نداشت. همچنین شاخص تقارن با آزمون Functional Reach در بیماران همی‌پارزی چپ همبستگی متوسطی (623/0- = r) داشت، اما در بیماران همی‌پارزی راست هیچ ارتباطی با آزمون‌های تعادلی نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت ارتباط شاخص تقارن با پارامترهای نوسان وضعیتی در تکلیف پویا و آزمون‌های تعادل عملکردی در بیماران همی‌پارزی راست و چپ، می توان‌گفت که این دو گروه از راهکارهای متفاوتی در انجام این تکلیف استفاده می‌کنند. کلید واژه‌ها: تقارن در تحمل وزن، تکلیف پویا، تعادل عملکردی، همی‌پارزی