نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
4 پزشک عمومی، مرکز بهداشت و سلامت گنبد کاووس، گنبد کاووس، ایران
چکیده
مقدمه: در بسیاری از حرکات ورزشی و حتی حرکات معمولی، استفاده همزمان از دو دست، موجب اجرای موفقیتآمیز مهارت حرکتی میشود. با توجه به مشکلات زیاد افراد مبتلا به اتیسم در یادگیری مهارتها و تأثیر این مهم بر رفتارهای اجتماعی آنان، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر یادگیری کمخطا و پرخطا بر هماهنگی دودستی در افراد مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا انجام شد.مواد و روشها: این تحقیق از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و همراه با گروه شاهد بود. برای این منظور، 24 کودک مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا به صورت در دسترس انتخاب شدند و بر اساس بهره اتیسم که از نمرات پرسشنامه سنجش دامنه اتیسم (Autism Spectrum Screening Questionnaire یا ASSQ) به دست آمد، به شکل همگن در سه گروه یادگیری کمخطا، یادگیری پرخطا و شاهد قرار گرفتند. پیشآزمون سنجش هماهنگی دودستی با کمک دستگاه سنجش هماهنگی دودستی ساخت مؤسسه پدیدار امید فردای تهران انجام شد. سپس گروههای تمرینی در شش جلسه 30 دقیقهای به تمرین مهارت هماهنگی دودستی با همان دستگاه پرداختند. در پایان جلسه ششم، پسآزمون مهارت هماهنگی دودستی از همه گروهها به عمل آمد. دو روز بعد نیز آزمون یادداری از گروههای تمرینی گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمونهای One-way ANOVA و Repeated measures ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: در پیشآزمون، گروهها تفاوت معنیداری از نظر هماهنگی دودستی نداشتند (643/0 = P)؛ در حالی که پسآزمون، تفاوت معنیداری بین گروههای کمخطا و پرخطا با گروه شاهد نشان داد (001/0 = P). همچنین، گروه کمخطا و پرخطا نیز تفاوت معنیداری با همدیگر داشتند (001/0 = P). آزمون یادداری که پس از دو روز استراحت به عمل آمد، کاهش عملکرد در گروه پرخطا را نمایان ساخت.نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده نتیجهگیری میشود که این افراد، قادر به بهبود مهارت هماهنگی دودستی هستند و یادگیری کمخطا علاوه بر سودمندی بیشتر در یادگیری، پایداری بیشتری نسبت به یادگیری پرخطا دارد. بنابراین، توصیه میشود که برای آموزش مهارتهای هماهنگی دودستی، از شیوه یادگیری کمخطا در افراد مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا استفاده گردد.
کلیدواژهها