نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 استادیار، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: خستگی ذهنی، از جمله دلایل افت عملکرد در میدانهای ورزشی است که با فعالیت ذهنی طولانی مدت شکل میگیرد. با توجه به اهمیت تأثیر خستگی ذهنی بر توجه انتخابی و عملکرد ورزشکاران، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر خستگی ذهنی بر کارایی شبکههای توجهی هشدار و جهتیابی در دانشجویان ورزشکار انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی کنترل نشده بود که در آن 22 دانشجوی ورزشکار به طور در دسترس انتخاب شدند و داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند. به منظور بررسی کارایی شبکههای هشدار و جهتیابی، شرکتکنندگان آزمون شبکههای توجه را قبل و بعد از خستگی ذهنی اجرا کردند و برای ایجاد خستگی ذهنی، آزمون Stroop را به مدت 60 دقیقه انجام دادند. دادهها با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA (3 × 2) در سطح معنیداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: افزایش معنیداری در زمان عکسالعمل سرعت پردازش شبکه جهتیابی در شرایط خستگی ذهنی مشاهده گردید (016/0 = P)، اما در شبکه هشدار، خستگی ذهنی باعث کاهش سرعت واکنش شد (280/0 = P). میزان درصد خطا در هر دو شبکه هشدار (870/0 = P) و جهتیابی (600/0 = P) کاهش یافت، اما این کاهش معنیدار نبود.نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، خستگی ذهنی میتواند عملکرد شناختی را تغییر دهد و شاید به دلیل هدفمحور بودن و فرایند کنترلی Top-down، تأثیری منفی بر دقت و سرعت واکنش شبکه هشدار و جهتیابی داشته باشد. بنابراین، به نظر میرسد که دانشجویان ورزشکار برای حفظ دقت، سرعت را در شبکه جهتیابی فدا میکنند و در شبکه هشدار نیز دقت را برای حفظ سرعت کاهش میدهند.