نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 استاد، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3 استادیار، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: به لحاظ نظری، «سفتی» در تأمین ثبات و پایداری مؤثر است و میتواند موجب کاهش خطر بروز آسیب شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین ارتباط سفتی عمودی با شاخص زمان رسیدن به پایداری در اجرای فرود بود.مواد و روشها: ۲۰ مرد فعال و سالم به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمونهای هاپینگ عمودی به سه شیوه دو طرفه، یک طرفه روی پای برتر و یک طرفه روی پای غیر برتر و با سه استراتژی دلخواه، کنترلی (فرکانس ۲/۲ هرتز) و بیشینه به منظور تعیین متغیرهای سفتی عمودی و آزمون فرود تک پا از روی سکو برای تعیین متغیرهای زمان رسیدن به پایداری در سه راستای عمودی، قدامی- خلفی و داخلی- خارجی بر روی صفحه نیرو اجرا شد. ارتباط سفتی عمودی با متغیرهای زمان رسیدن به پایداری با استفاده از آزمون همبستگی Pearson در سطح معنیداری ۰۵/۰ تعیین گردید.یافتهها: رابطه مثبت و معنیداری بین سفتی عمودی بیشینه یک طرفه روی پای برتر (45/0 = r، 048/0 = P) و غیر برتر (52/0 = r، 012/0 = P) با متغیر زمان رسیدن به پایداری در راستای قدامی- خلفی مشاهده شد.نتیجهگیری: سفتی عمودی بیش از حد، زمان رسیدن به پایداری در راستای قدامی- خلفی و به دنبال آن، خطر بروز آسیبهای مرتبط با آن را افزایش میدهد.
کلیدواژهها