نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، گروه گفتار درمانی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا)، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 استادیار، مرکز اختلالات ارتباطی و گروه گفتار درمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: ویروس هرپس سیمپلکس انسفالیت (Herpes simplex encephalitis یا HSE)، شدیدترین و ناتوانکنندهترین بیماری التهابی سیستم عصبی مرکزی و آنومی یکی از شایعترین اختلالات زبانی در این بیماران است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو روش درمان نامیدن شامل تحلیل ویژگیهای معنایی (Semantic feature analysis یا SFA) و تحلیل مؤلفههای واجی (Phonological components analysis یا PCA) در دو بیمار مبتلا به ویروس HSE با درجات مختلف مشکلات نامیدن، در جهت یافتن بهینهترین درمان انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع معکوس ABACA تک آزمودنی بود. دو بیمار مبتلا به HSE در بیمارستان کاشانی اصفهان تحت گفتاردرمانی قرار گرفتند. پس از تعیین خط پایه، بیمار اول ابتدا با روش PCA و سپس SFA و بیمار دوم با ترتیب بر عکس درمان شدند. توانایی نامیدن بیماران در دو مرحله خط پایه، دو مرحله درمان و مرحله پیگیری ارزیابی گردید. برای تجزیه و تحلیل هر پنج مرحله، از تحلیل ویژگیهای دیداری درون و بین موقعیتی شامل تغییر نسبی، تغییر مطلق، میانه، تغییرات میانگین، محفظه ثبات و روند استفاده شد. اندازه اثر درصد دادههای غیر همپوشان (Percentage of nonoverlapping data یا PND) و درصد دادههای همپوشان (Percentage of overlapping data یا PND) در کلمات آموزش دیده نیز محاسبه گردید.
یافتهها: تجزیه و تحلیل درون موقعیتی بیمار اول نشان داد که 100 درصد دادهها در محفظه ثبات قرار داشت؛ در حالی که در بیمار دوم، همه دادهها به جزء فاز B، در محفظه ثبات قرار داشت. تمام جزییات در مورد تجزیه و تحلیل درون موقعیتی هر دو بیمار با توجه به ترتیب درمان روندهای متفاوتی را نشان داد. تغییر بین موقعیتی بیمار اول، PND کل مراحل 100 درصد و بیمار دوم کمتر از 70 درصد را نشان داد. در هر دو بیمار، بهبود ناشی از SFA بیشتر از PCA بود. علاوه بر این، حفظ اثر درمان پس از SFA بیشتر از PCA گزارش شد. ترتیب درمان به شکل ارایه PCA و سپس SFA از نظر آماری مؤثرتر بود.
نتیجه گیری: SFA و PCA به طور بالقوه میتوانند توانایی نامیدن بیماران مبتلا به HSE دارای اختلال نامیدن را بهبود بخشند. هر دو درمان تأثیر قابل توجهی در افزایش نمرات نامیدن دارند. در ترتیب ارایه برنامه درمانی به شکل SFA و سپس PCA، حفظ کمتری در نمرات نامیدن مشاهده شد. از سوی دیگر، ارایه درمان به شکل معکوس (PCA و سپس SFA)، ارتقای بسیار خوبی در امتیازات نامیدن نشان داد و همچنین، اثر درمان بیشتر حفظ گردید.
کلیدواژهها