نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، دانشکده پزشکی 3، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
2 کارشناس فیزیوتراپی، بروجن
3 دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
4 استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان
چکیده
مقدمه: کمردرد، اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال و دومین علت مراجعه به پزشکان است. بیماران، با تشخیص قطعی فتق دیسک باید طی 8 هفته تحت درمانهای غیر جراحی قرار گیرند، مگر در مواردی که فرد ضعف پیش رونده حرکتی، سندرم دم اسبی و یا درد غیر قابل مهار داشته باشد. تنها 10-5 درصد بیماران با علایم درگیری دیسک بین مهرهای نیاز به جراحی دارند. هدف این مطالعه، تعیین میزان تطابق ارجاع بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری به جراحی با توجه به شاخصهای استاندارد بود.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی و متقاطع (cross-Sectional)، روی 46 بیمار با میانگین سنی 40 سال انجام شد. از هر بیمار رضایتنامه کتبی گرفته شد. سپس هر بیمار به سؤالات مربوط به مشخصات درد و شاخصهای جراحی پاسخ داد و شدت درد به وسیله VAS و شدت سیاتیکا توسط SLR اندازهگیری شد. این نتایج به همراه اطلاعات به دست آمده از برگه گزارش MRI ثبت گردید و اطلاعات جمعآوری شده برای تحلیل با روشهای آمار توصیفی، وارد برنامه SPSS شد.یافتهها: تعداد 13 درصد بیماران، فاقد درد رادیکولار بودند و در 85 درصد آنها، از شروع درد رادیکولار کمتر از 6 ماه میگذشت. درمانهایی که این 46 بیمار دریافت کرده بودند به ترتیب دارو درمانی (85 درصد)، استراحت (65 درصد)، کمربند طبی (30 درصد) و فیزیوتراپی (22 درصد) بود. مؤثرترین درمان کانسرواتیو، کمربند طبی با تأثیر 29 درصد بود.نتیجهگیری: بسیاری از بیماران این مطالعه، به صورت غیر ضروری جراحی شدهاند؛ چرا که شاخصههای جراحی را نداشته و درمان کانسرواتیو مناسبی دریافت نکرده بودند. نتایج درمان کانسرواتیو این بیماران به خصوص در مورد فیزیوتراپی ضعیف است، اگر چه در مقالات به نقش زیاد این درمان تأکید شده است.
کلیدواژهها