نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• سید کاوس صالحی ¹
• فرزانه حاتمی ²
• سارا کمالوندیان ³

¹ استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

² دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

³ کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر اصل اختصاصی بودن تمرین بر اجرا و یادداری مهارت پرتاب دارت انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نظر روش، نیمه تجربی و از نظر هدف، کاربردی بود و در آن از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون در دو شرایط تمرینی (عادی و اختصاصی) با دوره اکتساب و آزمون یادداری برای هر شرایط استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش‌آموزان 12 تا 15 ساله منطقه 8 شهر تهران تشکیل داد. نمونه نهایی شامل 30 نفر در دو گروه 15 نفره بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و آزمون‌های Independent t و Paired t به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین عملکرد در پس‌آزمون و آزمون یادداری مهارت پرتاب دارت در شرایط همسان و غیر همسان در گروه‌های تمرین عادی و اختصاصی وجود داشت (001/0 > P)؛ به طوری که عملکرد گروه‌ها در پس‌آزمون و یادداری همسان با شرایط تمرین، به طور معنی‌داری بهتر از پس‌آزمون و یادداری غیر همسان با شرایط تمرین بود که بیان‌کننده اصل اختصاصی بودن تمرین می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نتایج در راستای اصل اختصاصی بودن تمرین بود و شواهدی را در جهت حمایت از این اصل و تأثیر شرایط زمینه‌ای بر عملکردهای بعدی فراهم می‌کند. بر اساس نتایج به دست آمده، به نظر می‌رسد هنگام آموزش و تمرین مهارت‌های ادراکی- حرکتی به یادگیرندگان، بهتر است شرایط محیطی تمرین تا حد امکان مشابه با محیط واقعی مورد نظر برای اجرای آن مهارت باشد.

کلیدواژه‌ها

• اختصاصی بودن
• عملکرد
• یادداری
• مهارت پرتاب دارت

موضوعات

• رفتار حرکتی