نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مصطفی دایمی ¹
• بیژن شفیعی ²
• محمد سعادت نیا ³

¹ کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده توان بخشی،گروه گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

² دانشجوی کارشناسی ارشد گفتار درمانی اصفهان، ، دانشکده توان بخشی، گروه گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی

³ متخصص اعصاب، بیمارستان الزهرا، گروه داخلی اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی

چکیده

مقدمه: اختلال رشدی خواندن نوعی از نقص در خواندن و نوشتن است که در آن فرد مبتلا دارای هوش طبیعی است و از مشکلات آموزشی و یا عاطفی رنج نمی برد با وجود عوارض روانی و پیامدهای ناشی از عدم توانایی کافی در خواندن و نوشتن در زندگی فردی و اجتماعی مبتلایان، علت شناسی‌های آن به طور کامل مشخص نیست و روش تشخیص ی بیولوژیک برای آن پیدا نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه میانگین دامنه ودیرش موج P100 در دو گروه دیس لکسیک و غیر دیس لکسیک و دو حالت مختلف محرک بینایی و استفاده از VEP جهت تشخیص دیس‌لکسیا بوده است .مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی - مقطعی بود که 20 کودک دیس لکسیک و 20 کودک غیر دیس لکسیک از پایه‌های دوم تا پنجم دبستان شهر اصفهان را مورد بررسی قرار داد که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. تمام افراد در دو حالت مختلف تمایز محرک یبینای تحت آزمون VEP قرار گرفتند. افراد دیس لکسیک به وسیله آزمون سیاهه خواندن مورد شناسایی قرار گرفته بودند .یافته‌ها: کاهش تمایز سبب افزایش معنی‌دار دیرش موج P100 در تمام افراد شد یول ، مقایسه بین گروه معنی‌دار نبود. اما کاهش تمایز سبب کاهش ناچیز دامنه موج P100 در افراد غیر دیس لکسیک و افزایش دامنه در افراد دیس لکسیک شد. تفاوت‌های بین فردی و بین گروهی دامنه موج P100 معنی‌دار نبود .نتیجه‌گیری: با توجه به آن که تغییر تمایز محرک بینایی در آزمون VEP سبب تفاوت معنی دار بین گروه‌ها نشد، روش مناسبی برای تشخیص دیس لکسیا نمی‌باشد. همچنین به دلیل آن که افراد دیس لکسیک در تمام شرایط برگزاری آزمون، عملکردی مشابه یا بهتر از غیر دیس لکسیک‌ها داشتند، نظریه نقص مگنوسلولار در دیس لکسیک‌ها تأیید نمی‌شود.کلید واژه‌ها: دیس لکسیا، VEP ،مگنوسلولار