نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، کاردرمانگر، مؤسسه توانبخشی ولیعصر (عج)، تهران، ایران
2 کارشناس ارشد، گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 کارشناس ارشد مدیریت توانبخشی، مؤسسه توانبخشی ولیعصر (عج)، تهران، ایران
4 کارشناس ارشد، گروه آمار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: نقایص کارکردی در کودکان فلج مغزی منجر به محدودیت مشارکت آنان در انجام فعالیتهای روزمره زندگی و در نتیجه اعمال فشارهای جسمانی و روانی بر مراقبین میگردد که این مسأله میتواند تأثیر منفی بر کیفیت زندگی مادران داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تأثیر وسایل کمکی بر کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی انجام شد. مواد و روشها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 291 نفر از مادران دارای کودک فلج مغزی 0 تا 14ساله ساکن شهر تهران، به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. سپس با توجه به سطوح عملکرد حرکتی درشت و توانایی دستی کودک فلج مغزی، وسایل کمکی در اختیار کودکان قرار گرفت. کیفیت زندگی مادران با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی 36-SF (36 Short form) شدت فلج مغزی با سیستم طبقهبندی عملکرد حرکتی درشت (Gross motor function classification system یا GMFCS) و توانایی دستی با سیستم طبقهبندی توانایی دستی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمعآوری شده با شاخصهای مرکزی و پراکندگی و با استفاده از آزمون آماری Paired t تحلیل گردید. یافتهها: میانگین سنی مادران در این گروه، 69/36 سال و انحراف معیار 15/6 بود. نتایج نشان دهنده افزایش معنیداری در میانگین نمرات محدودیت ایفای نقش به دلایل مشکلات فیزیکی (001/0 = P)، درد جسمانی (004/0 = P)، سلامت عاطفی (001/0 > P) و نشاط (001/0 > P) و همچنین در ابعاد کلی سلامت روانی (008/0 = P)، سلامت جسمانی (006/0 = P) و کیفیت کلی زندگی (001/0 = P) قبل و بعد از مداخله بود، ولی در سایر خرده مقیاسها اختلاف معنیداری مشاهده نگردید (05/0 < P). نتیجهگیری: با توجه به نتایج فوق، وسایل کمکی بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی مؤثر است. کلید واژهها: وسایل کمکی، فلج مغزی، کیفیت زندگی مادران