نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه علوم طبیعی در انسانشناسی اجتماعی، دانشکده فیزیکال کالچر، دانشگاه پالاسکی اولموتس، اولموتس، جمهوری چک
چکیده
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نرخهای مختلف پاروزنی بر کینماتیک مفاصل اندام تحتانی مرتبط با آسیبهای پرکاری در پاروزنان حرفهای نوجوان بود.مواد و روش ها: 15 قایقران حرفهای به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند و دادههای کینماتیکی اندام تحتانی آنها در طی یک دوره پاروزنی فزاینده روی دستگاه ارگومتر، با استفاده از هفت دوربین وایکان با فرکانس نمونهبرداری 200 هرتز اندازهگیری گردید. 7 سیکل صحیح پاروزنی از هر شدت کار انتخاب شد و دادههای کینماتیکی آنها با استفاده از آزمون ANOVA و روش Statistical Parametric Mapping (SPM) در نرخهای پاروزنی مختلف مورد مقایسه قرار گرفت.یافتهها: افزایش نرخ پاروزنی، منجر به افزایش معنیدار میزان پلانتار فلکشن مچ پا (048/0 = P)، اکستنشن زانو (018/0 = P) و ران (036/0 = P) در انتهای فاز درایو شد. همچنین، با افزایش نرخ پاروزنی، دامنه حرکتی فلکشن ران و زانو (001/0 = P) در تمام فاز ریکاوری و دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا در 70 درصد ابتدای فاز ریکاوری (001/0 = P) به طور معنیداری افزایش نشان داد.نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، میتوان چنین نتیجهگیری کرد که شاید با افزایش نرخ پاروزنی، میزان فلکشن زانو در انتهای فاز ریکاوری و میزان اکستنشن زانو و ران و مچ پا در انتهای فاز درایو افزایش یابد که احتمال دارد مفصل زانو را در خطر بروز آسیب قرار دهد.
کلیدواژهها