نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• سید صدرالدین شجاع الدین ¹
• محمد رضا محمود خانی ²

¹ کارشناسی ارشد، گروه آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

² دانشیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

چکیدهمقدمه: ورزشکاران ملی سرمایه‌ی اجتماعی هستند و آسیب ورزشی واقعیتی است که این سرمایه‌های ملی را تهدید می‌ماید. هدف از پژوهش حاضر، تعیین شاخص‌های بیومتریکی مرتبط با شیوع آسیب ورزشکاران نخبه رشته‌های رزمی و ارائه راهکارهای پیشگیرانه بود. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر ارتباط‌سنجی و از نوع همبستگی است. 36 ملی‌پوش مرد رشته‌های کاراته، جودو و ووشو در تحقیق حضور یافتند. ویژگی‌های بیومتریکی طبق دستورالعمل  انجمن بین‌المللی پیکرسنجی (ISAK) ارزیابی شد و برای جمع‌آوری اطلاعات آسیب‌ها از پرسشنامه استاندارد آسیب طب ورزشی استرالیا استفاده گردید. برای تعیین شاخص‌های  بیومتریکی مرتبط با آسیب ورزشکاران از آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخۀ16 انجام شد. یافته‌ها: از میان 17 شاخص بیومتریکی مورد مطالعه بین درصد چربی بدن (05/0p<)، جزء اندومورفی نوع‌پیکری (05/0p<)،  شاخص بازویی- زند اعلایی (05/0p<) و طول اندام تحتانی (05/0>p)  با شیوع آسیب‌ها رابطه معنی‌داری  وجود داشت. نتیجه‌گیری: شرایط حرفه‌ای این ورزشکاران، کاهش‌وزن­ و وزن‌گیری‌های متعدد آن‌ها و نقش بافت‌چربی در کاهش توان عضلانی و بروز خستگی عضلانی؛ می‌تواند تفسیرگر ارتباط درصد چربی بدن و جزء اندومورفی با آسیب ورزشکاران باشد. ارتباط شاخص بازویی-زنداعلایی و طول اندام تحتانی با شیوع آسیب  ورزشکاران رشته‌های رزمی ممکن است به فراوانی مهارت‌های دستکاری و نقش توأمان اندام فوقانی و تحتانی در اجرای موفق ورشکاران این رشته مربوط باشد. بر این اساس توجه به برنامه‌های آماده‌سازی اختصاصی ورزشکاران در الگوهای حرکتی، عضلات و مفاصل درگیر و روش‌های صحیح گاردگیری، ورود ضربه، دفاع و  فرود آمدن پس از پرتاب شدن از کاربردی‌ترین راهبردهای پیشگیرانه است.کلیدواژه‌ها: شاخص‌های  بیومتریکی، ورزشکاران نخبه، ورزش‌های رزمی