نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 دانشیار، گروه آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: اندام تحتانی یکی از عوامل مهم تأثیرگذار بر عملکرد است و عضلات این ناحیه در عملکرد افراد نقش بسزایی ایفا میکند. عضلات اندام تحتانی نقش مهمی در حفظ کنترل وضعیت به خصوص در حرکات تک پا دارند. ناکارامدی یا ضعف این عضلات طی حرکات داینامیکی، ممکن است کنترل ناقص داینامیکی قامت را افزایش دهد. خستگی عضلانی، میزان فعالیت عضلات را تحت تأثیر قرار میدهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی قبل و بلافاصله بعد از خستگی بود.مواد و روشها: 20 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی در این مطالعه شرکت کردند. سطح فعالیت الکترومیوگرافی عضلات راست رانی، همسترینگ خارجی، ساقی قدامی و دو قلوی داخلی، قبل و بعد از خستگی با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ارزیابی گردید. به منظور ایجاد خستگی در عضلات اندام تحتانی، از پروتکل خستگی به وسیله دستگاه بایودکس استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون Paired t در سطح معنیداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: تفاوت معنیداری بین سطح فعالیت عضلات راست رانی (020/0 = P)، همسترینگ (001/0 > P)، ساقی قدامی (001/0 > P) و دو قلوی داخلی (001/0 > P) قبل و بعد از خستگی وجود داشت.نتیجهگیری: خستگی عضلات اندام تحتانی، اثر منفی بر میزان فعالیت عضلات اطراف مفصل زانو دارد. خستگی عضلات، احتمال آسیبپذیری مفاصل را افزایش میدهد. این نتایج را میتوان در طراحی برنامههای بازتوانی و تمرینی ورزشکاران مورد توجه قرار داد تا از تغییر شاخصهای بیومکانیکی راه رفتن یا آسیب جلوگیری به عمل آید.
کلیدواژهها