نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
2 دانشیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
چکیده
مقدمه: با توجه به پیشرفت بیماری کووید-19 و خانهنشینی و در نتیجه، روی آوردن افراد به ورزش در خانه، استفاده از تردمیل و دستگاههای ورزشی رو به افزایش است. الگوی حرکتی رایج در آسیبهای غیر برخوردی لیگامنت متقاطع قدامی (Anterior cruciate ligament یا ACL) شامل کاهش در فلکشن زانو و افزایش در والگوس زانو میباشد. از اینرو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی حداکثر زوایای واروس و فلکشن حین راه رفتن در شیبهای مثبت و منفی و صفر بود.مواد و روشها: 29 آزمودنی 18 تا 28 ساله انتخاب شدند و در دو گروه سالم (با میانگین وزن 58/8 ± 95/58 کیلوگرم، میانگین قد 95/3 ± 14/163 سانتیمتر و میانگین فاصله قوزکهای داخلی پا 40/0 ± 46/0 سانتیمتر) و زانوی ضربدری (با میانگین وزن 56/5 ± 60/61 کیلوگرم، میانگین قد 50/5 ± 80/161 سانتیمتر و فاصله قوزکهای داخلی پا 51/2 ± 95/6 سانتیمتر) قرار گرفتند. از آزمودنیها درخواست گردید به مدت 5 دقیقه روی تردمیل با شیب 10+، صفر و 10- درصد راه بروند و سپس به وسیله سیستم سه بعدی آنالیز حرکت، از آنها تست گرفته شد. پس از پردازش دادهها در نرمافزارهای Cortex و MATLAB، شاخصهای حداکثر فلکشن و حداکثر واروس زانو استخراج شد. در نهایت، دادهها با استفاده از آزمون سنجش مکرر ترکیبی در سطح معنیداری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: بالاترین مقادیر حداکثر زوایای فلکشن و واروس، در شیب 10- درصد مشاهده گردید. حداکثر زاویه واروس، اختلاف معنیداری را بین شیب 10+ و صفر نشان نداد، اما تفاوت معنیداری بین شیب 10+ و صفر در حداکثر زاویه فلکشن وجود داشت.نتیجهگیری: از آنجا که راه رفتن در شیب منفی، زاویه زانو در صفحه فرونتال را به سمت واروس متمایل میکند و از طرف دیگر، موجب افزایش زاویه فلکشن و کاهش بار وارد آمده بر ACL میشود، این نوع راه رفتن میتواند در توانبخشی افراد دارای زانوی ضربدری تأثیرگذارتر باشد.
کلیدواژهها