نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجو، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 کارشناس ارشد، گروه کاردرمانی، عضو هیأت علمی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 مربی بالینی، گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4 دانشیار، عضو هیأت علمی، گروه تربیت بدنی، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
5 مربی، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان و دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: افسردگی نوعی اختلال خلق است که در آن فرد احساس غم، عدم لذت و دلسردی میکند. با توجه به افزایش افسردگی در جامعه کنونی و به ویژه دانشجویان، هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر ورزشهای استقامتی بر حوزههای عملکرد کاری و شدت افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. مواد و روشها: روش نمونهگیری در این پژوهش شبه تجربی به صورت ساده بود. پرسشنامههای افسردگی و عملکرد کاری از گروه آزمودنی (40 نفر) و گروه شاهد (40 نفر) قبل از انجام مداخله اخذ گردید و ورزش استقامتی به مدت 8 هفته، هفتهای 3 روز و روزی 5/1 ساعت بر طبق پروتکل طراحی شده انجام شد. در نهایت پرسشنامههای افسردگی و عملکرد کاری بار دیگر گرفته شدند. یافتهها: نتایج آزمون Paired t وجود تفاوت معنیدار در عملکرد (001/0 > P)، میزان رضایت از عملکرد (001/0 > P) و شدت افسردگی (001/0 > P) را در مقایسه قبل و بعد گروه مداخله نشان داد و نتایج آزمون Independent t حاکی از وجود تفاوت معنیدار بین دو گروه در عملکرد (001/0 > P) و میزان رضایت از عملکرد (001/0 > P) بعد از انجام مداخله بود، ولی در مورد شدت افسردگی، تفاوت میان دو گروه بعد از انجام مداخله معنیدار نبود (070/ = P). نتیجهگیری: 8 هفته تمرینهای استقامتی میتواند به طور مؤثری منجر به کاهش شدت افسردگی، بهبود در عملکرد و میزان رضایت از عملکرد در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گردد. هر چند این تعداد جلسه، نتوانست تأثیر معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد ایجاد کند. کلید واژهها: ورزشهای استقامتی، حوزههای عملکرد کاری، افسردگی، دانشجویان