نوع مقاله : مقاله مروری
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ارتوپدی فنی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 عضو هیأت علمی، گروه ارتوپدی فنی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: قطع عضوهای اندام تحتانی به طور معمول به علت ضربه، بیماریهای عروقی، دیابت و یا اختلالات مادرزادی ایجاد میشود. افراد دچار قطع عضو (Amputee)، توانایی ایستادن و راه رفتن را با توجه به سطح قطع عضو خود از دست میدهند. انواع مختلفی از پروتزها جهت افزایش عملکرد افراد قطع عضو مورد استفاده قرار میگیرد. کارآمدی پروتزهای اندام تحتانی توسط یک روش تعلیق مناسب تعیین میگردد، در حقیقت تعلیق و Fitting مناسب نقش مهمی در راحتی و عملکرد پروتز ایفا مینماید. به طور تقریبی سه دهه از پیدایش پروتزهای سیلیکون لاینر میگذرد. تأثیر این نوع سیستم پروتزی بر کارایی پروتز به طور واضح مشخص نشده است. علاوه بر آن، تأثیر سیلیکون لاینر بر عواملی مانند سرعت راه رفتن، تعادل ایستگاهی و اطمینان راه رفتن مشخص نیست. بنابراین هدف از این مقاله مروری، بررسی تأثیر سیلیکون لاینر بر پارامترهای ذکر شده در بالا با توجه به تحقیقات موجود بود. مواد و روشها: یک جستجوی الکترونیک در پایگاههای اطلاعاتی PubMed، ISI web of science و Embase از سال 1960 تا 2012 و با استفاده از کلمات کلیدی Icelandic roll on silicon، Trans-tibialamputation، Socket (ICEROSS)، Trans-tibial prosthesis و Silicone liner انجام گردید و کیفیت مقالات با استفاده از ابزار Black and down مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها: بر اساس کلمات کلیدی استفاده شده، 100 مقاله به دست آمد که 10 مقاله با توجه به معیارهای انتخاب برای تحلیل نهایی پذیرفته شدند. امتیاز گزارشدهی، روایی خارجی، روایی داخلی (خطا) و روایی داخلی به ترتیب بین 9-5، 3-1، 4-3 و 5-3 متفاوت بود. نتیجهگیری: بسیاری از تحقیقات بیانگر بهبود سیستم تعلیق این نوع از پروتزها نسبت به سیستمهای رایج بودند. همچنین در خصوص کیفیت راه رفتن، تفاوت محسوسی مشاهده نگردید. در مجموع میتوان گفت که تحقیقات بیشتری به صورت تستهای کلینیکی جهت درک بهتر مزایای پروتزهای سیلیکونی در افراد قطع عضو زیر زانو مورد نیاز است. کلید واژهها: سیلیکون لاینر، پروتز زیر زانو، قطع عضو زیر زانو