نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
2 دانشیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
3 استاد، گروه طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
4 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده
مقدمه: نتایج پژوهشهای انجام شده نشان میدهد که ضعف در حفظ تعادل، از جمله مشکلات اصلی در افراد دارای ناشنوایی مادرزادی است و تعادل نیز عامل مهم و مؤثری بر کیفیت زندگی میباشد. تقویت و بهبود عملکردهای تعادلی جهت کاهش مشکلات این گروه از افراد جامعه و نزدیک کردن کیفیت زندگی آنها به حالت عادی، باید مورد تأکید قرار گیرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی بر کنترل پاسچر دانشآموزان دارای ناشنوایی مادرزادی بود.مواد و روشها: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون بود که بر روی ۲۴ دانشآموز دارای ناشنوایی مادرزادی صورت گرفت. بدین ترتیب، نمونهها به صورت غیر تصادفی هدفدار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند (هر گروه ۱۲ نفر). گروه شاهد به زندگی روزمره خود ادامه دادند؛ در حالی که گروه تجربی به مدت شش هفته و به صورت سه جلسه ۶۰ دقیقهای، به تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی پرداختند. توانایی آزمودنیها در حفظ وضعیت ایستاده در حالتهای حسی مختلف اندازهگیری گردید. میزان تغییرات در حفظ وضعیت ایستاده در حالتهای حسی مختلف قبل و بعد از شش هفته تمرینات نیز مورد سنجش قرار گرفت. دادهها با استفاده از آزمون Paired t در نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شد (05/۰ ≥ P).یافتهها: بر اساس نتایج آزمون Paired t، کاهش معنیداری در تعداد خطا حالت اول بدون هیچگونه تداخل حسی (009/0 = P)، تعداد خطا حالت دوم و غالب بودن سیستم بینایی (002/0 = P)، تعداد خطا حالت سوم و غالب بودن سیستم حس پیکری (001/0 = P) و تعداد خطا حالت چهارم و غالب بودن سیستم دهلیزی (001/0 = P) بعد از شش هفته مشاهده گردید، اما کاهش معنیداری در هیچ یک از حالتهای حفظ تعادل در گروه شاهد وجود نداشت.نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی، میتواند باعث بهبود وضعیت تعادل ظاهری در معلولان شنوایی شود و میتوان از آن در کنار سایر برنامههای تمرینی استفاده کرد. با این حال، پژوهش حاضر محدودیتهایی داشت و انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری میباشد.
کلیدواژهها