نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• علی حسین سازمند ¹
• حسین سورتجی ²
• سید علی حسینی ³
• مهدی رهگذر ⁴
• سید اکبر نصیری ⁵

¹ استادیار، عضو هیأت علمی، گروه کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی، تهران، ایران

² مربی، عضو هیأت علمی، مرکز تحقیقات عضلانی- اسکلتی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

³ دانشیار، عضو هیأت علمی، گروه کاردرمانی، مرکز تحقیقات توان‌بخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی، تهران، ایران

⁴ دکترای تخصصی آمار زیستی، عضو هیأت علمی، دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی، تهران، ایران

⁵ کارشناس ارشد کاردرمانی، آموزشگاه کودکان استثنایی، کلاله، ایران

چکیده

مقدمه: رشد مهارت‌های دیداری- ادراکی در کودکان با نشانگان داون اغلب تأخیر قابل ملاحظه‌ای دارد. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر فعالیت‌های حرکتی ظریف بر رشد مهارت‌های ‌دیداری- ادراکی افراد با نشانگان داون بود. مواد و روش‌ها: مطالعه تجربی حاضر بر روی 18 نفر از افراد 13-9 ساله با نشانگان داون که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه 9 نفره تقسیم شدند . افراد گروه مداخله طی 24 جلسه به انجام فعالیت‌های حرکتی ظریف منظم پرداختند. شرکت کنندگان قبل و بعد از مرحله مداخله به وسیله نسخه تجدید نظر شده آزمون مهارت‌های دیداری- ادراکی (TVPS-R) آزموده شدند. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون‌های Kolmogorov-Smirnov، Independent t، Paired t و 2c انجام شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری میان نمرات گروه مداخله، قبل و بعد از انجام فعالیت‌های حرکتی ظریف وجود داشت (05/0 >P )، ولی این تفاوت در گروه مقایسه معنی‌دار نبود. همچنین تفاوت میان نمرات دو گروه، بعد از انجام مداخله معنی‌دار بود (014/0 = P). نتیجه‌گیری: انجام فعالیت‌های حرکتی ظریف باعث رشد مهارت‌های دیداری- ادراکی افراد مبتلا به نشانگان داون می‌شود و این می‌تواند به معنای لزوم برنامه‌ریزی مداخلات حرکتی ظریف برای کودکان با نشانگان داون و آموزش والدین آنان در این زمینه باشد. کلید واژه‌ها: نشانگان داون، مهارت‌های دیداری- ادراکی، مهارت‌های حرکتی ظریف