نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• حامد اسماعیلی ¹
• مهرداد عنبریان ²
• بهروز حاجیلو ³
• محمد علی سنجری ⁴

¹ دانشجوی دکتری، گروه تربیت بدنی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

² دانشیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

³ کارشناس ارشد، گروه تربیت بدنی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

⁴ استادیار، گروه علوم پایه توانبخشی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: عوامل ساختاری قادر هستند روی عملکرد پای انسان اثرگذار باشند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر آنی کفی طبی بر میزان فعالیت الکتریکی و هم‌انقباضی عضلات ساق افراد دچار صافی کف پا در مقایسه با گروه شاهد بود. مواد و روش‌ها: تعداد 30 نفر دانشجوی پسر در دو گروه دچار صافی کف پا و شاهد جای گرفته و در این مطالعه شرکت کردند. از الکترومایوگرافی سطحی برای اندازه‌گیری فعالیت عضلات درشت‌نئی قدامی، نازک‌نئی طویل، دو قلوی داخلی و نعلی استفاده شد. آزمودنی‌ها مسیر 15 متری آزمایش را 3 بار در حالت پابرهنه راه رفتند. آزمودنی‌های گروه دچار صافی کف پا علاوه بر حالت پا برهنه در وضعیت‌های تنها با کفش و کفش همراه با کفی طبی مسیر را طی کردند. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که افراد دچار صافی کف پا میزان هم‌انقباضی جهت‌دار بیشتری در مراحل میداستانس (001/0 = P) و پروپالژن (003/0 = P) از خود نشان می‌دهند. استفاده از کفی باعث افزایش میزان هم‌انقباضی در مرحله تماس پاشنه (009/0 = P) و کاهش میزان هم‌انقباضی در مرحله میداستانس (015/0 = P) شد. نتیجه‌گیری: کفی طبی می‌تواند از فعالیت اضافی عضلات جلوگیری کند. همچنین با توجه به اثر کفی بر میزان هم‌انقباضی در مرحله تماس پاشنه، می‌توان حرکت اضافی پاشنه در این مرحله به منشأ غیر عضلانی نسبت داد. کلید واژه‌ها: کفی طبی، هم‌انقباضی، راه رفتن، صافی کف پا