نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 استادیار، گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: کودکان دبستانی مجبور هستند هر روز کولهپشتی خود را در مسیرهایی با ویژگیها و شیبهای مختلف حمل کنند. با این حال، دانش موجود درباره اثرات آن بر بیومکانیک راه رفتن بسیار محدود است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر حمل کولهپشتی در وزن و شیبهای مختلف بر کینتیک راه رفتن دانشآموزان دبستانی بود.مواد و روشها: 18 پسر دبستانی 10 تا 12 ساله ساکن شهر تهران، هفت مرحله راه رفتن روی تردمیل شامل سه تکلیف در سطح صاف (بدون کوله و با کولهپشتی 10 و 15 درصد وزن بدن به عنوان گروه شاهد)، دو تکلیف در شیب 15 درصد مثبت و دو تکلیف در شیب 15 درصد منفی را اجرا نمودند. مقادیر مربوط به متغیرهای نیروی عکسالعمل عمودی (پیک اول، پیک دوم، نرخ بارگذاری، نرخ پوشآف و زمان رسیدن به پیک) در حین راه رفتن روی تردمیل استخراج گردید.یافتهها: نتایج آزمون ANOVA نشان داد که شیب تأثیر معنیداری بر متغیرهای پیک اول و دوم، نرخ بارگذاری، نرخ پوشآف و زمان رسیدن به پیک حین راه رفتن داشت (001/0 = P)؛ در حالی که اثر وزن کولهپشتی بر این متغیرها معنیدار نبود.نتیجهگیری: حمل کولهپشتی در سرپایینی اثرات بیشتری بر سیستم حرکتی کودکان دارد. بنابراین، به نظر میرسد استراتژی کنترل حرکتی متفاوتی داشته باشد. تعدیل و اصلاح شیوههای حمل بار (کوله) میتواند از راهکارهای پیشرو برای کاهش اثرات منفی فشار بر سیستم اسکلتی- عضلانی کودکان باشد.
کلیدواژهها